Samhygð og samstaða Katrínar, Flokkseigendafélagsins og undarennuunganna

Samhygð og samstaða, Katrín Jakobsdóttir? Ef þú kynnir að skammast þín, værir siðferðislega rétt stillt og óspillt og kynnir þig yfir höfuð gagnvart alþýðu manna, þá hefðir þú ekki látið sjá þig né heyra í útvarpi og sjónvarpi í kvöld. Ef það væri allt í lagi með þig, ef þú siðferðilega heilbrigð og óspillt værirðu ekki með þann stól undir rassborunni sem þú hefir setið í undanfarin ár eins og gangslaus önd sem rúin hefir verið flugfjöðrum sínum. Þá værirðu kannski að vinna í sjoppu, á lager hjá BYKO, eða í fiski niður á Granda hjá honum Guðmundi næstumsveitunga mínum frá Rifi og værir ef til vill búinn að kynna þér stéttabaráttu verkalýðsins og farin að taka dálítinn þátt í henni.

En nei, aldeilis ekki. Þín hugsjón virðist hafa verið að smjúga inn í raðir tvístígandi óheilindafólks á vinstrikantinum, nudda þér upp við þann skríl til að fá tækifæri til að vinna gegn sósíalismanum, fegurst hugsjón alls mannkyns, og þjóna þannig kapítalismanum, auðvaldsþjóðskipulaginu, arðræningjunum, gerast samherji Samherjanna og Guðmundar frá Rifi, Bjarnaben og Engeyinga. Það er varla hægt að leggjast lægra í pólitískum sóðaskap, frú Katrín Jakobsdóttir, eða heldurðu það? Er virkilega eftirsóknarvert að vera falskur, óheiðarlegur og skammarlegur pólitískur úlfur í sauðargæru og veifa svika- og óheilindaeyrunum upp úr ullarflokanum framan í alþýðuna sem stofnaði þennan flokk, sem þú hefur nú verið sett til valda að ófyrirleitnu og borgaralegu Flokkseigendafélagi?

Nei, góða mín, það dylst fáum lengur hvar þín slepjulega og óhreina samhygð og samstaða liggur, með hvaða óaldarlýð þúfutittlingshjarta þitt slær. Það er satt að segja með öllu óskiljanlegt hvernig á því stendur að lítilfjörleg persóna af borgarastétt Reykjavíkur skulir, án nokkurra sjáanlegra hæfileika eða pólitískra hugsjóna sósíalista, skulir hafa orðið varaformaður og síðan formaður Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs, sem fyrst og fremst var stofnuð af róttækum sósíalistum.(Ég tel Stenngrim, Álfheiði og Swavarsfjölskylduna og þeirra nánustu ekki með róttækum sósíalistum þar eð það fólk hefur alltaf átt betur heima með peningapervertunum við hina kapítalísku rúllettu í spilasölum auðvaldsins.) En er nú ekki að verða nóg komið, frú Katrín? Það eru langflestir landsmenn búnir að sjá í gegnum þig; þú stendur nú frammi fyrir alþýðunni eins og berrassaður og lítilsigldur auðvaldsþræll, þrátt fyrir að þú vefjir þig inn í margra metra langa ullartrefla þegar þú spígsporar um sali Alþingis, eða klæðir þig í lopapeysu, sem þú lætur ljósmynda þig í með einhverja smáa fífilbrekku í bakgrunni, þegar þú ferð upp fyrir Elliðaárnar. Í það minnsta gætirðu hundskast til að taka ásamt vinum þínum bæði ,,vinstri" og ,,grænt" út úr nafni flokksins sem þú fénýtir. Hreyfingin Framboð væri gott nafn á flokkinn þinn, passlega halaklippt fyrir þig, Stenngrim og Álfheiði. En þú ert ef til vill sama Katrín og kemur fyrir í metsölubókinni hans Tómasar Jónssonar?  

Samhygð og samstaða skiptir mestu

Að skjóta menn eða skjóta á menn ...

Jæja, vér megum ugglaust þakka fyrir að Kári skaut ekki Wíllúm og þennan Harvardspjátrung hreinlega með gæsariffli, en lét sér nægja, eins og sönnum heiðursmanni sæmir, að skjóta á þá nokkrum viðvörunarskotum. Hins vegar má að sönnu færa að því rök, að skothríð Kára merki í raun og veru, að hann telji bæði Wíllúm og Harvardgosann heldur illa vankaða og alls ekki viðræðuhæfa. Willúm er auðvitað einn af þessum ónothæfu lukkuriddurum sem vafrað hafa inn á svið stjórnmálanna á einhverju allt öðru en stjórnmálalegum verðleikum eða mannviti, hvað þá hugsjón. Mætti sá karl hrökkvað aftur fyrir sig af ráðherrastólnum og skondrast niður í kjallarageymslu gömlu, vitskertu Framsóknarmaddömunnar, eða bara hreinlega á kaf í Framsóknarfjóshauginn og forarvilpuna.

Hvað Harvardálfinn varðar, þá viðist honum hugleikið og eftirsóknarvert að komast á bekk með ekkilækninum Guðmundi Karli og verða augnakarl hlustenda Útvarps Sugu. Það er þó hugsjón, þótt hláleg sé. Að öllu samanlögðu þá liggur mjök í augum úti, að Wíllúm og Harvardurinn hafa ekkert í klærnar á Kára að gera, jafnvel þótt þeir brúki kjaft og hagi sér eins og vitgrannir götustrákar, og eru því dæmdir til að bíða snautlegan ósigur í viðskiptum við hann, og það er bara gott.

Fólk hefur sem vonlegt er afar miklar áhyggjur af stjórnmálalýðnum, sem það hefir af annarlegum ástæðum kosið yfir sig. Síðast í dag þorði aumingja maddama Inga Sæland ekki í árlegan kjaftaþátt á Stöð 2. með hinum foringjanefnunum. Hún hræddist að fulltrúi Sjálfstæðisflokksins smitaði hana af alvarlegum sjúkdómi. Náttúrlega kumruðu hinir glaðbeittu Sjálfstæðis er þeir fréttu af fjarveru maddömu Sæland og lugu því samstundis upp, að kérlíngin væri augafull og hefði sökum ölvunar ekki verið hleypt inn í sjónvarpshúsið. Já, þeir eru alltaf hreinlyndir og sannleikselskandi þarna í Valhallarmusterinu.

Kári skýtur á Willum og Jón Ívar

Stæltur Íslendingur, sem minnir oss á fornkappa, Björn, Sigurð og Grím borgara

Þessi gleðilega frétt sannar svo ekki verður um villst að enn eru uppi horskir menn á Íslandi. Að stæltur Íslendingur á besta aldri skuli sjá sér fært að vaða fáklæddur út í ískaldan heimskautaveturinn í drepsóttarfaraldrinum miðjum, þess albúinn að leggja til náungans með sveðju elligar skjóta hann niður af færi, gefur oss langþráð tilefni til að minnast fornkappa vorra, að viðbættum Birni í Öxl, Sigurðar Gottvinssyni og Grími borgara, á jákvæðan og uppbyggilegan hátt.

Ekki hefir enn verið gefið út hvursu marga kappanum tókst að höggva niður, né hve marga á hlaupum honum auðnaðist að hæfa með byssunni áður en yfir lauk, en þær tölur verða eflaust birtar opinberlega fyrir miðnætti. Þegar komið var með garpinn í fangaklefann tók Hálfdán Varðstjóri við honum með óduldu nautnaglotti á vör. Um slagsmálin í heimahúsinu er það að segja, að Hálfdán Varðstjóri sjálfur mætti þar á vettvang og skrúfaði ærlega niður í slagsmálahundunum, sem reyndust vera hjón á sextugsaldri, góðkunningjar Hálfdáns og litlir vinir.

En fyrst minnst hefir verið á Grím borgara á þessum fátæklegu blöðum, er ekki nema rétt að upplýsa að hann var upphafsmaður borgarastéttarinnar á Íslandi. Frá öndverðu hefir Grímur verið sú fyrirmynd íslenskrar borgarastéttar sem burgeisar og betra fólk landsins hefir litið langmest upp til. Enda ekki að furða. Grímur borgari sýndi það nefnilega í lifanda lífi, að hann var ekki aðeins vel látinn og rómaður kjötkaupmaður heldur ákveðinn og dugandi í einkalífi sínu. Um Grím borgara getur fólk lesið sér um til fróðleiks og gleði í ,,Öldinni sem leið, fyrra hefti" og víðar í annálum.  

Handtekinn vopnaður byssu og sveðju

Nútímalækningar á einkarekna sjúkrahúsinu virka mun betur gegn kóvíð

Aumingja blessuð stúlkan að lenda í þessu. Og útlitið ekki sem best. Svo eru komnar upp nýjar og óhuggulegar kenningar um sjúkdóminn sjálfan, sem sé a hann sé ekki venjuleg flensa heldur eitthvað annað, sem fólk ber sér ekki í munn kinnroðalaust. Í nútímalækningum á kóvíð nítjánda gegna stólpípur og laxerolíur veigamiklu hlutverki. Sem betur fer er Áslaug litla Arna komin á stólpípu, en hún fékk forgang til lækninga hjá kóvíðslækningateyminu á einkasjúkrahúsinu sem hún var lögð inn á. 

Það kvað vera ákveðin mannraun, en í leiðinni mikil áskorun, að ganga gegnum hraða stólpípumeðferð og vera um leið með bullandi beinverki, flökurleik og dúndrandi höfuðverk. Í morgun átti ríkisstjórnin, eða það sem eftir er af henni, samtal við lækningaforstjóra einkasjúkrahússins þar sem Áslaug Arna, Bjarniben og telpan með langa nafnið sem aunginn veit hvað heitir, liggja helsjúk og þiggja allar nýjustu nýjungar í kóvíðslækningum. Lækningaforstjórinn kvartaði mjög undan erfiðleikum sem fylgja því að ræsta úr fólk sem lifir mest á humar og hvítvíni; slíkt sé vart gerlegt innandyra, pestin er af hlýst sé af þeirri stærðargráðu, að þeir sem að framkvæmdinni koma þurfi langvarandi áfallahjálp á eftir.

Þá kom fram í samtalinu við lækningaforstjóra einkasjúkrahússins, að Bjarniben sé mjög þolinmóður sjúklingur, viðbrögð hans við lækningaaðferðunum séu straumlínulaga og þegar hann fékk uppsölumeðalið í gærkveldi hafi hann loks farið yfrum og vel það. Í morgun, þá að var komið, var sjúklingurinn búinn að öðlast augnaráð frosinnar ýsu og starði látlaust upp í loftið, en litarhaftið í kinnunum orðið grænleitt og rannsóknir hafa sýnt að kóvíð nítjándi er blessunarlega á undanhaldi og auðséð að hægt verður að útskrifa sjúklinginn á morgun.   

Áslaug Arna með kórónuveiruna

Íllt er það allt og bölvað. Flokkurinn munaðarlaus, punglaus og við dauðans dyr

Jæja, þá er Sjálfstæðisflokkurinn búinn að vera. Það hlaut að koma að því. Eftir situr höfuðlaus her, vitstola drengir og heldur ógáfaðar smápíur með yfirstéttarstandpínu, ef svo hógværlega má að orði komast. Nú er bara að fólk taki sig saman og biðji til Guðs að kóvíðurinn hlaupi ekki í vonda staði á honum Bjarnaben, og ekki heldur í honum Birgi Áramannasyni. Verst er að Guði ku vera alveg sama um þessa pilta og skiptir sér ekki af hvoru megin á rassi þeir ríða.

En hvernig í ósköpunum stendur annars á því að Bjarniben er smitaður af kóvíði nítjánda? Það er eitthvað dularfullt við það - og andstyggilegt. Hvar í skrattanum var karlsveskjan að paufast? Varla innan um óæðra fólk? Ekki trúum vér því. Einn af jólasveinunum, Gluggagægir, hvarf aftur til fjalla útbíaður af kóvíðsvírúsum og aunginn veit hvernig honum hefir reitt af síðan. Karlauminginn lét freistast og fór upp í til smitaðrar frúar í einangrun; hann hafði séð á hana bera innum glugga og stóðst ekki mátið, og hún ekki heldur.

Annars var jólasveinahyskið óvenju uppivöðslusamt og óprúttið í ár. Sömu sögu er að segja um Grýlu, Leppalúða og Jólaköttinn. Og nú hefir þessi óþjóðalýður skrímslavætt Sjálfstæðisflokkinn með þeim afleiðingum að æ færri vilja sjá eða heyra þann ófétislega selskap. En að smita formanninn og þingflokksformanninn, þeim andskota bjóst aunginn við. Svo tóku einhverjir sig til og lugu því upp að oddviti Flokksins í borgarstjórn væri punglaus og nú hefir hann verið hrakinn á brott, ærulaus og ónýtur. Þó veit aunginn til þess að hann hafi verið pungskelltur. Að vísu er umræddur oddviti ekki með neitt pungsig, en punglaus er hann ekki með öllu; hann hefir harða vörtu, ósköp litla og óásjálega, þar sem aðrir foringjar hafa stál- eða gullpung. En það þýðir ekki að fást um þessar sorgir allar. Flokkurinn er munaðarlaus í augnablikinu, líklega dauðvona. Á næsta ári andast hann svo úr uppgerð og margir munu gjöra sér ferð að leiðinu til að pissa á það eða eitthvað þaðan af verra. 

Bjarni smitaður

En Guðni Th. blindaði þá báða í einni svipan

Þeir voru líka tveir saman, helvítin atarna, sem veittust að hinum prúða heimilisketti Guðna Th. þar sem hann var erinda sinna í blómabeði nágrannana. Það var augljóst frá byrjun hvað þessir tveir ætluðu sér varðandi Guðna Th. því þetta voru blóðgrimm villudýr sem aldrei höfðu gott í hyggju. Þeir stukku að Guðna Th. hvor úr sinni áttinni og hugðust slíta hann sundur á minni sín. En Guðni Th. sá við djöflunum á ögurstundu og sló til beggja í sömu andrá með þeim árangri að hárbeittar klærnar sneyddu sundur glyrnurnar á þeim. Síðan hafa þessir morðóðu hundar verið staurblindir og hafa þurft blindrahund til að leiða sig um stræti og torg bæjarins.

Ekki voru hundarnir sem ætluðu sér að myrða Guðna Th. með því að slíta hann millum sín í tvennt ungverskrar ættar eins og helvítin sem káluðu kettinum í Laugarnesi. Þeir voru kynjaðir af standi blóðhunda, sem hafðir eru til að elta uppi minka og refi, og töldu sig því fyrirfram eiga alskostar við einn gulbröndóttan kattarfjanda, sem sat á hækjum sínum í blómabeði. En það fór á aðra leið, eins og fyrr greinir, og hljóðin í blóðhundunum þegar þeir glötuðu sjóninni voru óhugnanleg, hrottalega voveifleg, svo þeir sem til heyrðu hafa ekki náð sér síðan. Sá eini sem hefir náð sér er Guðni Th. því þegar hann sér hund álengdar sendir hann þeim uggvænlegt tillit svo þeir hlaupa ýlfrandi heim.

Sem kunnugt er eru kettir ævinlega í sambandi við nornir. Þeir útvega þeim ýmis efni sem þær þurfa á að halda en eiga erfitt með að afla sér sjálfar, þrátt fyrir að geti flogið um loftin blá á strákústum. Guðni Th. er til að mynda í viðskipta sambandi við norn, sem er í senn afleitur vargur og mannæta ef því er að skipta; hann hefir jagað hrafna og fært norninni, sem tekur úr þeim gallið, sem er nauðsynlegt til að gjöra galdra mögulega. Músarindla hefir Guðni Th. veitt fyrir nornina, sem og fáséna fugla eins og snæuglur, sem fást á bak Kaldnasa. Einnig hefir Guðni Th. farið inn um glugga hjá ókunnugu fólki og stolið óhreinum nærbuxum af vergjörnum kérlíngum sem þar búa, en úr þeim flíkum sýður nornin ómetanlegt seyði, sem hún selur óvönduðu fólki fyrir morð fjár. Að framan sögðu má ljóst vera að Guðni Th. er metfé og vitur, ráðagóður og skynsamur með afbrigðum.

Hundarnir komnir í hendur eigenda sinna

Hvernig síra Baldvin kvað niður heimilisofbeldi í sóknum sínum

Þegar síra Baldvin tók við embætti í Staðarsóknum og Gemlufallaprófastsdæmi var mikið um heimilisofbeldi þar um slóðir. Heimilisfeðurnir voru slægir og konur þeirra lúmskar og illskeyttar þegar út í harðan leik var komið. Fyrst laugardagskveldið er síra Baldvin var á staðnum kom hann þar að sem nokkrir fílefldir og tröllslegir lögregluþjónar voru að bisa við að koma bandvitlausum húsbónda út í lögreglu bíl og í kjölfar þeirra báru sjúkramenn húsfreyjuna í öngviti á börum út um dyr heimilisins, en inni á gangi grétu börnin sem brjáluð væru og rödd þeirra minnti á ráma og gráðuga hrafnsunga. Síra Baldvin sá strax að hann var kominn meðal illmenna og hrotta og hugsaði sér þarna á staðnum gott til glóðarinnar að lækka rostann í þessum óguðlegu djöflum sem byggðu prestakallið.

Daginn eftir voru óði heimilisfaðirinn og rotaða húsmóðirin komin heim, rytjuleg, bæði með glóðaraugu, hún eftir manninn en hann eftir lögregluna, og það var daufur heimilisbragurinn þá stundina. En varla voru umræddir húsráðendur komnir aftur heim en bankað var upp á hjá þeim og fyrir dyrum stóð risavaxinn maður, sorglega illilegur á svip, svartur í augum og með þær alstærstu höndur sem sést höfðu á nokkrum manni. Ekki hafði risinn neinar vöflur á, heldur vóð inn í hjónaherbergi, reif húsbóndann fram úr og dró hann í stofu þar sem hann kaghýddi kauða fyrir augunum á blessuðum börnunum. Fljótt kom konan á vettvang og ætlaði ekki að trúa sínum eigin augum er hún leit bónda sinn í krumlum risans. Svo féll hún á kné og vegsamaði Guð fyrir að hafa sent alminnilegan mann á vettvang til að typta hinn vonda og lítilsiglda húsbónda, sem gjörði sér að ljúfum léttum leik, er hann var drukkinn, að græta börnin og berja eiginkonuna, oftast nær til ólífis.

Næstu vikur hafði síra Baldvin í nógu að snúast við að taka í lurginn á sóknarbörnunum og lægja öldurnar uns honum hafði tekist að koma skikk á hlutina. Hann tók upp skyldumætingu í messur og þar lét hann hinn villta lýð heyra það, sem það hafði aldrei heyrt áður við guðsþjónustur. Nokkur ruddamenni í prestakallinu vildu ekki gangast undir þann aga sem hinn nýi sóknarprestur bauð þeim og drukku sig fulla og sátu fyrir síra Baldvini er hann fór í kveldgöngu sína um þorpið. Það er í eina skiptið sem hvarflað hefir að mönnum að bekkjast við þennan guðsmann á þann hátt. Ekki var nóg með að síra Baldvin marg-hlæði þeim í götuna og rotaði þá hvurn af öðrum, heldur bannfærði hann þrjótana strax næsta dag við sérstaka athöfn í höfuðmusteri prestakallsins, sem hann boðaði til morguninn eftir. Þar með voru ribbaldarnir burtrækir úr samfélagi siðaðra manna og guðsbarna og seldir Djöflinum á vald. Með þessu móti, já og með ýmsum öðrum kröftugum meðulum, hefir síra Baldvini tekist á undraverðan hátt að halda uppi kristilegum aga í sóknum sínum.  

Einn handtekinn og annar eftirlýstur vegna heimilisofbeldismála

Ekki kynntumst vér Markelsfólkinu þá, en spillingin var á sínum stað

Hvaða skita er þessi Meghán Markels eiginlega? Fyrst hélt þég að um væri að ræða útbrunninn drykkjurút, en svo fór ég smám saman að hallast að því að þetta væri púta. Enn er ég jafn nær um hvað þetta er, en mér er orðið fjandans sama, því ekki þekki ég neinn Markel. Svo hefi ég grun um að þetta Markelsfólk séu útlendingar og þá er best að það fái að eiga sig.

Fyrir árafjöld sigldum vér til hafs og lögðum langa leið að baki, Ísland löngu sokkið og ný lönd tekin við. Það var nú það, drengir mínir. Og þó við værum ungir að árum höfðum við kynnst ýmsu, ýmsu misjöfnu sem ekki væri við unglingahæfi dag, en nú kastaði fyrst tólfunum þegar yfir úthafið var komið. Í hinum erlendu höfnum hafðist við vont kvenfólk, sem stóð okkar stilltu og penu Íslandsdrósum langtum framar í siðleysi, siðblindu og siðvillu. Ein var kölluð ,,pungsugan", af því geta menn ráðið hverskonar skaðræðisgripur var þar á ferð, enda var því kvendi umhugað að spjalla oss saklausa drengina sem mest. 

Svo barst leikurinn inn á miðjan Jótlandsskaga, í borg eina sem hýsti næturklúbba, andstyggilegar rottuholur með próstítjútt. Þar seldum við einn okkar í ánauð, næturlangt, svo einn úr hópnum gæti keypt sér eitt próstítjútt fyrir andvirðið. Þannig vórum vér orðnir gjörspilltir þegar líða tók á haust, en þá vóru líka síðustu leifarnar af sakleysi voru foknar út í hafsauga og til Andskotans. Á heimleiðinni komum við við í Þórshöfn í Færeyjum. Og nú voru það vér en ekki þær sem vórum handhafar spillingar og vondrar artar. Eftir þá heimsókn var aungvu líkara en Andskotinn og árar hans hefðu um vélt hvað meydóm Þórshafnar áhrærði og ekki er oss kunnugt um að þessi saklausi bær í Atlandshafinu hafi jafnað sig síðan.

Greiða Meghan skaðabætur fyrir birtingu bréfsins

Bölið

Hún getur trútt um talað blessuð boran. Aunginn hefir í seinni tíð séð lengri raðir og aunginn hefur heldur sprautað annarri eins gommu af gromsi, jukki og glundri í eins mörg mannleg rassgöt á jafn stuttum tíma. Og allt var það til einskis, að sögn frjálshuga kóðvíðsandstæðinga, eða eigum við ekki heldur að segja kóvíðshatara. 

Gottfreð læknir hefir oftar en einu sinni prófað að sprauta fólk með þvagi. Eitt sinn var honum færður krataeðlissjúklingur, frávita af kratískum tryllingi. Í þann mann sóaði Gottfreð læknir fullri sprautu af kattarhlandi. Nú hefði mátt ætla að hinn dauðvona kratapungur hefði farið að mjálma og hvæsa áður en hann tók náfretinn. En það var öðru nær. Haldið ekki að endemið hafi farið að braggast og kattarhlandspestin sem gaus út úr nösunum fyllti hvurn krók og hvurn kima. Daginn eftir var kvikindið albata og gekk í Framsóknarflokkinn. Gottfreð laumaði sprautunál sinni býsn ofarlega í nárabót íhaldsfrauku nokkurrar, sem lengi hafði þjáðst af arðránssótt og snobbi. Það fór illa fyrir þeirri konu, því lækningin mistókst herfilega; kerlíngardjöfullinn varð öll eins og böðuð lýsi og loks hljóp hún í sjóinn. Það þókti aungin eftirsjón af þeirri meri.

Þó þókti vandast málið þegar blessuð boran tók upp á því, án nokkurs samráðs, að veita þeim í röðinni vín og vindlinga. Eftir dálitla stundu hófust drykkjulæti og ólifnaður hjá Heilsugæslunni og sjötugur karl gjörðist hjónadjöfull í anddyrinu. Spillingin er víða og nú hefir hún hafið innreið sína í biðraðir eftir kóvíðssprautum. Hvað verður næst? Ha? Ha? Gottfreð Gottfreðsson læknir er sannfærður um að kóvíðurinn gangi þjóðinni í móður stað en gangi frá Sjálfstæðisflokknum og það verði að taka því eins og það er. Þá er hætt við að komandi eldsumbrot á Reykjanesskaganum færi Garðahrepp á kaf, kaffæri hann í hrauni og ösku.  

„Við veikjumst eins og aðrir“

Hugsjónamaður og útvörður frelsis og mannréttinda

Hann er aunginn smá-hugsjónamaður og útvörður frelsis og mannréttinda þessi Arnar lögmaður og nýfrjálshyggjugrillufangari. Sannarlega stórt númer þar á almannamælikvarða. Það er bara það fari ekki fyrir honum eins og hugsjóna- og þjáningabróður hans, sem fékk kóvíð nítjánda í títuna og hefir legið við dauðans dyr síðan og ekki minnst einu orði í legunni á frelsi, samkeppni, mannréttindi né sjálfstæðishugsjónina, hver fjandinn sem það nú er. Þjáningabróðirinn, sem fyrir ekki allöngu sperrti sig framan í heiminn eins og hani á fjóshaug og lýsti hástöfum yfir að kóvíð nítjándi væri ekki til, - ja, nema sem mjög vægt kvef og illa það, - hann hefir nú legið kjökrandi í fleti sínu um hríð og beðið Guð að hjálpa sér milli þess sem hann hefir fallið í skammarleg óráðsköst þar sem hann hefir talað og hagað sér mjög óskynsamlega.

En nýfrjálshyggjulögmaðurinn Arnar, sem auk annarra kosta er vonarstjarna Sjálfstæðisflokksins og í miklum metum hjá frú Ingveldi, hefir loks náð svo langt að vera á barmi þess að velta öðrum þekktum mannkynsfrelsurum úr sessi og búa þeim gröf í landi gleymskunnar. Það er heldur aungvu líkara sem nýfrjálshyggjulögmennið ætli að frelsa oss frá kóvíð nítjánda á sama hátt og vér biðjum Guð í Faðirvorinu að frelsa oss frá illu. Svei mér þá ef þarna er ekki nýmóðins mannkynsfrelsari í uppsiglingu, þess albúinn að hugga hrædda og smáða frá villu sóttvarnarlæknis, Sorós, Bills Gates og Pfizer. Jamm, það er ekki amalegt að hafa fóstrað upp slíkan höfuðsnilling og frelsara án þess að hafa haft hugmynd um það. Miklir gæfumenn erum vér Íslendingar, því af hundingsspottum höfum vér langmest næmi og mörg heilnæm eftirdæmi.

Já, eftir örfáa daga, jafnvel fyrir áramót, mun hinn heilagi nýfrjálshyggjufrelsari og læknir, Arnar lögmaður og varaþingmaður, sem sölsaði undir sig tæpum fimm millionum króna í styrkjum til að sólunda í misheppnað prófkjör hjá sjálfstæðisflokknum, lækna oss og frelsa fyrir héraðsdómi undan drepsótt, sem aldregi hefir verið til nema í rassgatinu á þessum Pfizer andskota og púkum hans. Þau láta ekki að sér hæða kraftaverkin úr Vallhöllu við Háaleitisbraut og Garðabæ, enda hefir Sjálfstæðisflokkurinn einkaleyfi á verkfærunum sem þarf til nútíma nýfrjálshyggjukraftaverka.

Láta reyna á lögmæti einangrunar fyrir dómi