Tunglsjúkir öfuguggar hjá AmEx.

Bölvaðir ekkisens ódámar eru þessir skrattar sem stjórna Amérícan Expréss. Hvernig í ósköpunum dettur þessum tunglsjúku öfuguggum í hug að ljúga kortum, sem ekki er hægt að nota á nektardansstöðum í Danmörku, inn á fólk? Það mætti halda að þessir aumingjar séu uppvakningar frá miðöldum, svo hryllilega forpokaðir eru þeir.

En fátt er svo með öllu íllt: Í fréttinni atarna kemur fram, að taki Danskur klámdansstaður við korti frá Amérícan Expréss taki dansstaðurinn kostnaðinn á sig, ekki kúnninn. Þess vegna ætlar Guðmundur vinur minn, að fá sér svona kort frá Amérícan Expréss, steðja að svo búnu beina leið til Kaupmannahafnar og gera þar almenilegt strandhögg á nektardansstöðum, sér að kostnaðarlausu.

American Express sniðgengur danska nektardansstaði

Saga af sægarpi.

,,Ekki má gleyma að geta um vertíð mína. Allt útræði var með róðrabátum frá Sauðárkróki þá. Ég réðst strax sem háseti á bát með sjö manna áhöfn, þrír menn réru á hvert borð, en formaðurinn sat við stýrið. Orðbragð bátsmanna, klám og þess háttar, ofbauð mér þegar í upphafi. Var róið meðfram Reykjaströndunni og, að mig minnir, norður fyrir hana. Ég held, að lóðin hafi verið lögð ekki allfjarri Tindastóli og Drangey, í sundi því sem ber nafn af eyju þessari.Róið gat ég að nafninu að miðunum. Þá gerðist ég sjóveikur og lagðist fyrir í skutnum. Er lagt var af stað til Sauðárkróks aftur, rénaði sjóveikin að mun og ég held, að ég hafi róið allmikið af þeirri leið. Ég var ekki fyrr kominn í land en ég var rekinn. Annar formaður gaf mér kost á því að fara í róður með sér með svipuðum árangri og sömu endalokum. Þriðji formaðurinn féllst á að ,,reyna þolrifin" í mér. Sjóveiki og löðurmennska sameinuðu átökin um mig eins og í hinum tveimur róðrunum, enda fékk ég síst betri útreið en hin fyrri skiptin. Hafði ,,hróður" minn borist rækilega um ,,Krókinn" þegar hér var komið sögu."

(Úr ,,Harmsögu ævi minnar" eftir Jóhannes Birkiland)

 

Að kneyfa öl og gilja konur.

Og munu víkingar þar komir að kenna Skagfirðingum hvernig öl skal kneyfað og konur giljaðar. Mun þetta verða víkingum til mikillar sæmdar og þá ekki síður gestgjöfum þeirra. En þá er víkingar verða í brott, mun í ljós koma hvort Skagfirðingar hafi í einhverju rétt af þeim fræði numið. 

Stemmning á Víkingahátíð á Sauðárkróki

Nauðsynlegt að leyfa tóbaks- og áfengisauglýsingar.

Auðvitað eru það hræðileg heimskupör og óviðunandi forræðishyggja, að banna að auglýsa spíritusinnihaldandi drykkjarföng. Öll boð og bönn varðandi brennivín, bjór og rauðvínsgutl eru ekki bara mannskemmandi, heldur koma þau algjörlega í veg fyrir aðlaðandi og vingjarnlega vínmenningu. Þannig vínmenning er sem betur fer víða til. Á Ítalíu og á Spáni, já og víðar, þar sem brennd og óbrennd vín eru hluti af matarmenningu fólks, er órjúfanlegur hluti hins daglega brauðs, er drykkjuskapur með öllu óþekktur, að maður tali nú ekki um fyllirí. Á Spáni, Frakklandi og á Ítalíu hefur fólk aðlagað sig svo gjörsamlega að vínmenningunni, að því fleiri glös sem innbyggjarar þessara landa hvolfa ofan í sig, því alsgáðari verða þeir. Það er einmitt svona menning sem Íslendingar verða að koma sér upp, svo að þeir geti með gildum rökum talið sig til siðmenntaðra þjóða. En til að það megi gerast, verður afnema öll bönn við áfengisauglýsingum og leyfa sölu á þessum matarvarningi í öllum verslunum sem það vilja.

Og svo er það tóbakið og tóbaksauglýsingar. Auðvitað er fasisminn gegn reyktóbaksfólki af sömu rót runninn og bannið við brennivíns og bjórauglýsingunum. Hjá siðmenntuðum þjóðum þykir sjálfsagt og nota og auglýsa tóbak, t.d. eru kappakstursbílar gjarnan skreyttir með sígarettuauglýsingum, og hefur það gefið góða raun. Sígarettur, píputóbak og vindlar eru eins og hver annar vinsæll neysluvarningur, sem siðað fólk notar að lokinni máltíð, með glasi af góðu öli eða kaffibolla og er þar með hluti af boðlegri matarmenningu. Hér á landi hefur pólitískum fíflum og sálsjúkum grilluföngurum haldist uppi að banna tóbaksauglýsingar árum saman; banna að hafa tóbak í hillum verslana; og nú síðast, að banna reykingar hér um bil alstaðar. Þvílík andskotans forræðishyggja og fasismi ! 

Það ber því algjöra nauðsyn til, að leyfa innflytjendum tóbaks að auglýsa varning sinn að vild sinni, hvar og hvenær sem þeim þóknast. Enn fremur verður að afnema, í eitt skipti fyrir öll, hverskonar hömlur á sölu og neyslu tóbaks.  

Dæmdur í sekt fyrir að láta birta áfengisauglýsingu

Ofþornuð París hætt að skíta og míga.

Ég hef oft furðað mig á, hvað síbyljufréttaflutningur af fólki á borð við Parísu Hiltón á yfirleitt að þýða og hvaða erindi hann á við almenning. Þetta hyski hefur yfirleitt þeð eitt sér til ágætis af hafa nóg af peningum til að rugla með, og getur hver af því séð hvert merkisfólk er þar á ferð. Hvað er t.d. fréttnæmt við það, þó að gerpi eins og Parísa þessi hætti að éta og drekka til þess að þurfa ekki að skíta og míga?  

Og svo segir einhver heimildamaður, að kvikindið hafi ofþornað !!!  

París þorir ekki á salernið í fangelsinu

Framsóknarofnæmi er hættulegur kvilli.

Ætli langvarandi ofnæmi fyrir framsóknarmönnum og svikulum samfylkingardindlum verði líka úr sögunni eftir 10 - 15 ár? Ef svo verður, má með sanni segja að prófessor Jan Lötvall hjá Sahlgrenska Akademin verði settur á bekk með mestu velgjörðarmönnum mannkyns, fyrr og síðar.

Ég þekkti mann, sem á efri árum, þurfti að gangast undir aðgerð á sjúkrahúsi. Þegar læknarnir voru að undirbúa þennann mikla sómamann, spurðu þeir hann hvort hann hefði ofnæmi fyrir einhverju. Sjúklingurinn hugsaði sig um stundarkorn, en sagði að svo búnu, að hann vissi ekki til að henn hefði ofnæmi fyrir neinu, nema ef til vill framsóknarmönnum. Auðvitað þyngdist brúnin á læknunum og þeir fóru að tala saman á latínu. Eftir heilmiklar bollaleggingar kom læknunum saman um, að þó útlitið væri slæmt, væri þó áhættunar virði að svæfa sjúklinginn og skera, en bættu þó við, að framsóknarmannaofnæmi væri hættulegur kvilli sem við vissar aðstæður gæti auðveldlega riðið fólki að fullu.

Nú verðum við bara að treysta á að herra prófessor Jan finni viðeigandi lausn á framsóknarvandamálinu. 

Eftir áratug verður ofnæmi úr sögunni

Hvolparnir sem grétu krókódílatárum fyrir vestan.

Ef að líkum lætur, hefur ekki verið töluð vitleysan á fundi ísafjarðarelítunnar og ríkisstjórnarhvolpana á fundinum á Ísafirði í morgum. Trúlega hafa hvolparnir lýst áhyggjum sínum við heimamenn og grátið fáeinum krókódílatárum ofan í fundarborðið til að sanna samkennd sína með byggðarlagi á fallanda fæti. Og varla þarf að efa að Össur og Einar hafi gert sig traustvekjandi í andlitunum og fullvissað landsbyggðarbúana um að stöðugleiki muni ríkja áfram í fiskveiðistjórnarmálum þjóðarinnar, þannig að kvótaeigandi sægreifar geti haldið áfram að gera gælur við íbúa sjávarbyggðanna.

Að svo búnu hefur hver farið til sín, með vonarglampa í augum.

En síðan gerist auðvitað ekki neitt.

Ráðherrar ræða við heimamenn á Vestfjörðum

Aðför að vel reknu fyrirtæki meðan saurbrunnar standa opnir.

Hún er aldeilis þokkaleg samþykktin sem bæjarráð Kópavogs samþykkti í gærkvöldi. Mér er svo sannarlega, algjörlega fyrirmunað að skilja hvað blessuðu aumingja bæjarráðsfólkinu gengur yfirleitt til. Það er ekkert smáræðis klámhögg hjá einu útskitnu bæjarráði, að siga lögreglustjóra höfuðborgarsvæðisins á gróið fyrirtæki í fullum reskstri. Það þarf varla að fjölyrða að fyrirtækið Goldfinger hefur fyrir margt löngu sannað tilverurétt sinn, og er raunar skólabókardæmi um vel heppnaða atvinnustarfsemi, sem skilað hefur samfélaginu bæði peningum og menningu. En nú þykist bæjarráð Kópavogs ekki hafa neitt brýnna fyrir stafni en að egna lögregluna upp á móti fyrrnefndu fyrirtæki og forstjóra þess, meðan hroðalegar klósettafurðir vella , eins og ekkert sé sjálfsagðara, upp úr galopnum saurbrunnum bæjarfélagsins.

Ég skil ekkert í þeim merka manni, Gunnari I. Birgissyni, bæjarstjóra Kópavogs, að láta vinnubrögð af þessu tagi viðgangast. 

Samþykkt í bæjarráði Kópavogs að láta rannsaka starfsemi Goldfinger

Getnaðrglampi í glyrnum Bush.

Svei mér þá, ef það skín ekki getnaðarglampi úr augunum á Bush á myndinni atarna. Það má mikið vera ef karlandskotinn er ekki hreinlega að afklæða frú Merkel kanslara með glyrnunum. En ég læt mér ekki detta í hug að Bush hafi farið að stíga í vænginn við kanslarann, svo hugrakkur er hann ekki.

Annars hefði verið gaman að sjá Bússinn andspænis öðrum ágætum þýskalandskeisara sem var upp á sitt besta á síðari helmingi fjórða áratugarins. Ætli hinn hákristilegi repúblikani Georg Bush hefði klætt þann kanslara úr öllum fötum með augunum eins og hann gerði við frú Merkel?

Jú ... ég geri nú frekar ráð fyrir því, já.

Bandaríkin hafna markmiðum Þýskalands í loftslagsmálum

Samfylkingarhrossin og önnur hross.

Það er náttúrlega skelfilegt, að láta sjö hross valsa í leyfisleysi um þjóðvegi landsins. Ef allt væri með felldu ætti að taka þessi kvikindi og salta þau þegar í stað ofan í tunnu og ef ekki hrossin þá eiganda eða eigendur þeirra, en fátt er víst betra til að bæta sér í munni en spaðsaltaður hrossaprangari.

Þá er nú hlutunum öðruvísi farið með Samfylkingarhrossin. Þau eru tryggilega vistuð innan íhaldsgirðingarinnar og sleppa ekki þaðan út fyrr en húsbændunum á höfuðbólinu þykir tími til kominn að fá sér nýja hækju. Síðast fréttist af Samfylkingastóðinu í óðaönn við að hækka launin hjá seðlabankastjórunum, sem auðvitað er mikið happa- og þjóðþrifaverk.

Sjö hross ganga laus á þjóðveginum