Hún þarf að venja sig á að nota neftóbak

Fyrst aumingja kerlingin hún Margét Gauja getur ekki farið á barinn í Hafnarfirði fer hún auðvitað á knæpuna í Vestmannaeyjum eða Hornafirði. Ef það gengur ekki heldur, veður hún að láta sér nægja að fá sér í staupinu bak við gardínur heima hjá sér og dansa við ísskápinn undir glymjandi tónlist Bylgjunnar eða Rásar 2.

Þá væri reynandi fyrir fyrir þennan geysivinsæla stjórnmálaskörung, að venja sig á að nota neftóbak til að auka sér enn meiri alþýðuhylli. Það gerði Gvendur sálugi jaki með góðum árangri. Síðar fór Össur Sckarp að brúka svo mikið tóbak, að nefið á honum varð hárautt eins og hanakambur.

Þá ruglar Margrét Gauja saman ákveði og frekju, eins og ævinlega gerist hjá stjórnmálafólki sem er á leið í hundana. Einn daginn sitja þannig eintök uppi með að enginn vill heyra þau né sjá; þau eru talin spillt og eigingjörn. Loks hverfa þau af sjónarsviðinu og eru samstundis gleymd eins og hverjir aðrir leiðinlegir timburmenn og enginn minnist á þau framar. Þessháttar örlög erukölluð ,,farsæll stjórnmálaferill" einkum vegna þess, að allir eru svo ljómandi glaðir með að viðkomandi sé horfinn af sjónarsviði stjórnmálanna.

Bítur á jaxlinn og lætur vaða

Frú Ólína og frú Ingveldur leituðu og leituðu ...

Ólína Þorvarðardóttir tók af miklum krafti þátt í leitinni að sænska manninum, ekki vantaði það.  En meðan aðrir létu sér nægja að leita á Sólheimajökli, leitaði Ólína sem óð væri um hlíðar Hofsjökuls og fann fátt og lítið, sem vonlegt er.

Í gær fór líka fram önnur dauðaleit, sem vakti enga athygli fjölmiðla. Því miður. Því það var merkileg leit og mikið í húfi. Og ekki vantaði að það væri maður sem leitað var að.

Þannig var nefnilega mál með vexti, að Kolbeinn skrifstofustjóri Kolbeinsson skilaði sér ekki heim eftir vinnu á föstudag og hóf eiginkona hans, frú Ingveldur, þegar í stað eftirgrenslan um ferðir hans. Uppúr hádegi í gær var Kolbeinn ekki enn fundinn og ekkert til hans spurst og herti því frú Ingveldur leitina svo um munaði. Þræddi hún af miklum dugnaði allar knæpur á höfuðborgarsvæðinu, sem og aðrar svínastíur og bækistöðvar þeirra portkvenna sem hún kunni skil á. En allt kom fyrir ekki; enginn Kolbeinn var nokkursstaðar sjáanlegur og enginn vildi við kannast, að hafa séð þann mann nýlega, - sem betur fer, bættu allmargir við.

En klukkan þrjú, síðastliðna nótt, - klukkan þrjú, - fann frú Ingveldur svo eiginmann sinn harla fáklæddann á Dirty Night á Players í félagsskap ekki ómerkara fólks en Indriða handreðs og Máríu borgargagns. Þessi þrjú þokkahjú höfðu þá komið sér einkarvel fyrir undir borði í mjög skuggsýnu horni og höfðu fyrir stafni verknað, sem með góðri samvisku má kalla hórdómsiðju og höfðu dregið með sér undir borðið kófdrukkna skjátu, vart af unglingaldri.

Varla þarf fram að taka, að frú Ingveldur hóf borðið ofan af hórdómsgægsnunum, því hún er hefnigjörn og illskeytt, og lét það ganga á þeim þar til hún sá ekki betur en allir væru fallnir í öngvit. Svo kom lögreglan og fjarlægði hina meðvitundarlitlu fjórmenningaklíku og handtók frú Ingveldi fyrir ofbeldi á almannafæri og fyrir að hafa raskað allsherjarreglu á heiðarlegum skemmtistað.

Af þessum ósköpum má draga þá ályktun, að þeim frænkum, frú Ingveldi og frú Ólínu, sé ýmislegt betur gefið en að leita að týndu fólki.

„Þurfti ekki að fara svona“

Faðir Árni endurreisir kaþólsku á Íslandi

Þungu fargi var létt af landsmönnum þegar það lá fyrir að endurbygging Þorláksbúðar myndi halda áfram. En enginn hefur þó andað léttar en séra Árni Johnsen sóknarprestur Þorláksbúðar. Ef vel verður að verki staðið og kristileg, mun séra Árni geta sungið aftanmessu í í búðinni atarna næsta aðfangadagskveld.

Hinsvegar kemur ýmsum spánskt fyrir sjónir, að einhver mannfögnuður skuli hafa tekið uppá að reisa kaþólskum dýrlingi, Þorláki helga, búð til að selja fólki guðsorð, sakramennti, aflátsbréf og aðgang að skriftarstóli. En það hlýtur að koma til af því, að séra Árni Johnsen og hans menn eru ekkisens kattólikkar, handgengnir páfanum í Róm og séra Ottó Kats, sem þjónustaði í Prag á fyrstu áratugum tuttugustu aldar. Það má heita áreiðanlegt, að umsvif föður Árna og Þorláksbúðarfélagsins, eru einungis unnin í þeim tilgangi að koma Íslandi á ný undir alræði páfans og kaþólskunnar. En eftir að Jón Arason var öxaður í Skálholti um miðja sextándu öldu, hefur starfað í landinu leynifélag, sem hefur á dagskrá að gera Ísland aftur kaþólskt í hólf og gólf.

En mikið tilhlökkunarefni er samt, að eiga von á sannkristnum predikunum og gregoríanskum sálmasöng í Þorláksbúð, undir styrkri stjórn heilags Árna úr Vestmannaeyjum.

 

Grind Þorláksbúðar rís

Varaformaður svari fyrir einelti innan VG

Fyrst varaformaður VG er svo bíræfin að tjá sig um eineltismál í opinberum fjölmiðli, meðal annars með orðagjálfri á borð við að slík mál eigi að vera stanslaust í umræðunni, er ekki úr vegi að skora á varaformanninn og mennta- og menningarmálaráðherrann, Katrínu Jakobsdóttur að skýra þjóð sinni, frá gagni eineltismála í flokknum sem hún hefur atvinnu af að þjóna. En sem kunnugt er liggur þungur grunur á, jafnvel full vissa, að innan Vinstrigrænna hafi þeir sem betur mega sín á þeim bæ leyft sér þann munað að leggja vissa flokksmenn í einelti, svo sem eins og þingmennina Ögmund Jónasson, Guðfríði Lilju Grétarsdóttur, Lilju Mósesdóttur, Atla Gíslason og Ásmund Einar Daðason, svo einhverjir séu nefndir.

Nú væri gott að vita, hvort og hvernig ,varaformaðurinn Katrín Jakobsdóttir, hefur tekið á eineltislátum flokkssystkyna sinna síðan henni var stungið eins og skraufjöður oní varaformannsstólinn við hliðina á Steingrími. Þá væri ekki síður fagnaðarefni, að fá á hreint hvað Katrínu finnst um eineltisböðla og hvað eigi yfirleitt að gera við þessháttar fénað. Er hún t.d. þeirrar skoðunnar, að þeir sem verða fyrir einelti í þingflokki VG eigi fortakslaust að víkja úr þingflokknum? Eða telur hún farsælla að gerendurnir víki af vettvangi?

Eða er eineltissnakk mennta- og menningarmálaráðherrans einungis innantómt blaður og einskisnýtir orðaleppar?

Á að vera stanslaust í umræðunni

Lilja stóð sig afbragðsvel í Silfrinu

Hún Lilja stóð sig afbragðsvel í Silfrinu hjá Agli í dag.

Á næstunni munu kerfisdýrin í samtryggingarselskap fjórflokksins launa henni frammistöðuna með rógi og illmægi. Ef að líkum lætur verður hátt reitt til höggs á sumum bæjum, einkum þeim þar sem húsbændurnir óttast mikið að fylgið fjúki frá þeim í stórum stíl yfir til Lilju og hennar samverkafólks.

Og þeir hafa líka ástæðu til að óttast, eftir svikin, ruddaskapinn og endurreisn Gamla Íslands.

Það er að mestu leyti rétt hjá Lilju, að hugtök eins og hægri, vinstri, norræn velferðarstjórn, og þar fram eftir götunum, hafa glatað gildum sínum í meðförum óheiðarlegs fólks og tækifærissinna. Hægrið í pólitíkinni er svo sem alltaf til hægri með sín einkagróðasjónarmið, valdahyggju og auðvald. Hinsvegar hefur þetta svokallaða ,,vinstri" tapað merkingu sinni að mestu eftir að forystulýður ,,vinstriflokkanna" hófu meðvitað og markvisst að færa þá til hægri. Það er t.d. ekki heil brú í því að kalla Samfylkinguna vinstriflokk, nema í kaldhæðni, því að sá flokkur er langt til hægri. VG var í upphafi stofnaður til að verða vinstriflokkur, en breyttist nokkuð fljótt í miðlægan tækifærissinnaflokk í samtryggingarkerfi fjórflokksins og er nú staddur vel hægramegin við raunverulega miðju stjórnmálanna.

Það verður fróðlegt að fylgjast með flokkstofnun Lilju Mósesdóttur á næstunni. Í þeirri vegferð er áríðandi að hún misstigi sig ekki, og vandi til allra verka. - Síðast en ekki síst þarf Lilja að vanda sig sérlega vel við val á samverkafólki, því ekki eru allir viðhlægjendur vinir sem kunnugt er og úlfarnir í sauðargærunum eru jafnan fljótir á vettvang þegar til stendur að stofna nýjan stjórnmálaflokk, ekki síst þegar tækifærissinnarnir og framagosarnir hafa hugboð um að eitthvert kjöt sé á beininu. 

„Vil endurvekja grunngildi“

Rotaði bróðir sinn með öskubakka

Það er alþekkt að kerlingum renni í skap ef þeim er borið á brýn að vera feitar. Enda vill enginn kona vera hlandsprengja, júfferta eða brikki. Þetta fékk Kjartan ræfillinn vindbelgur að reyna á eigin skinni þegar hann var í heimsókn hjá Herborgu systur sinni. Systirin var að vaska upp með tilheyrandi glamri og brussugangi, en Kjartan vindbelgur sat við eldhúsborðið, reykti sér sígarettu og virtiHerborgu fyrir sér. Allt í einu gat Kjartan ekki orða bundist lengur og mælti: - Djöfull ertu orðin feit, helvítis geitin þín! Og viðbrögð Herborgar létu ekki á sér standa: Hún greip níðþungan öskubakka, sem hún var rétt búin að vaska upp og kastaði honum af hendi, beint í höfuðið á Kjartani, sem valt samstundis undir borð og lá þar meðvitundarlaus í um það bil hálfa klukkustund hjá heimilishundinum Kölska, sem reyndi sitt besta að vekja lagsbróðir sinn með því að sleikja hann í framan.

Á meðfylgjandi mynd, er Herborg, systir Kjartans, (sú stóra til vinstri) á góðri stund, skömmu áður en hún varð bróður sínum næstum því að bana.

Rak umboðsmann sem sagði henni að léttast

Máría borgargagn og prófasturinn

Þegar alls er gætt, er ósköp eðlilegt að sjötugi karlmaðurinn á Ítalíu hafi skotið á föður Betori erkibyskub, því faðir Betori tók eiginkonu byssumannsins af honum fyrir 30 árum og gerði hana að frillu sinni. Eftir þann sorglega atburð, varð mannræfillinn eitthvað ruglaður í ríminu, fór að drekka og varð útigangsmaður.

Máría borgargagn varð fyrir því óláni fyrir nokkrum árum, að glaðsinna prófastur fór að sýna henni umtalsverðan áhuga. Meðal annars skreið prófasturinn innum svefnhergergisglugga Máríu um hánótt og lenti við það tækifæri í klónum á Indriða handreði, sambýlingi Máríu. Þeim viðskiptum lauk með því að Handreðurinn fleygði prófatinum allsberrössuðum útá götu og sagði honum að fara til andskotans. Í annað sinn lokkaði prófasturinn Máríu með sér inní skrúðhús og gerði henni þar svo dátt í geði, að hún átti erfitt um gang í tvo daga á eftir. Indriði handreður komst að ævintýrinu í skrúðhúsinu, heimsókti prófastsfrúna og gerði henni samskonar glennu og prófasturinn gerði Máríu borgargagni.

 Af þessu sést, að erfitt er að mótmæla því að erkibyskubar og prófastar séu sérlega góðhjartaðir og gæflyndir menn, sem allir ættu að taka sér til fyrirmyndar.

Byssumaður veittist að erkibiskup

Íslenska stúlkan sigurstranglegust

Mér er sagt að fulltrúi Íslands í keppninni Ungfrú heimur sé afar sigurstranglegur að þessu sinni. Og kemur þar margt til. Íslenska fegurðarstúlkan, Inga Kolbeinsdóttir, er nenfilega allt í senn: tröllmyndarleg, gáfuð, góðhjörtuð, reglusöm og bráðflink í handavinnu, svo sem prjónaskap og eðlisfræði.

Aðvitað hafa myndarlegri piltar verið henni handgengnir og óþreytandi við að reyna að vinna ást hennar til frambúðar. Inga Kolbeinsdóttir hefur því um skeið haft í mörg ból að líta, en hún er þeirrar skoðunnar, að henni sé nauðsynlegt að vanda til verka og prófa sem flesta áður en hún tekur ákvörðun um hver eigi að hljóta það hnoss að verða eiginmaður hennar.

Meðfylgjandi mynd var tekin af fegurðardísinni, Ingu Kolbeinsdóttur, á keppnisstað í gær þegar hún var í óðaönn að undirbúa sig fyrir lokaorrustuna í keppninni Ungfrú heimur.

Ungfrú heimur í 60 ár

Öxin rimmugýgi

Nú mega þeir sannarlega passa sig, sveitarstjórnardurgarnir í Fjallabyggð, fyrst þeim tókst svo óhönduglega til að reyta sjálfa Öxina Rimmugýgi til reiði. Þessir karlar mega nú eiga von á að Öxin gangi af fullri einurð milli bols og höfuðs á þeim og það eigi síðar en einhvern næstu daga, og það af slíku reginafli að jafnvel álverið þeirra í Reyðarfiði mun ekki geta bjargað þeim.

Það má segja að Samfylkingin búi vel, að eiga þvílíkt öndvegisvopn sem Öxina Rimmugýgi í vopnabúri sínu. Aftur á móti vekur furðu, að ég segi ekki óhug, að Samfylkingin skuli lhafa látið þetta vopn sitt liggja ryðgað og rykfallið uppi á hálofti í stað þess að brúka það ótæpilega gegn óvinum flokksins. Því satt best að segja hefur Öxin Rimmugýgi verið öllum gleymd fram að þessu, þar til hún stökkur nú fram og lætur ófriðlega framaní hrokafulla búandkalla í Fjarðarbyggð. 

En það er auðvitað framtíðin ein, sem sker úr með það hvort Öxin Rimmugýgi lætur egg sína vaða um trýni hreppsnefndarkurfa fyrir austan land svo ekki þurfi um skeinu að binda, eða hvort hún liðast sundur sökum ryðs og fúa, Austfirðingum til aðhláturs og fíflskaparmála.

Ósátt við viðhorf fulltrúa Fjarðabyggðar

Hvað gerir móðir sextán ára hormónadrengs?

Tjahh-há. Svo helvítis ormurinn atarna þverneitar fyrir að giljað konuna frá Kalíforníu. Maður trúir því nú svona rétt mátulega. Það er nefnilega alkunna, að sextán til sautján ára strákagægsni eru jafn stútfullir af eðlunarfýsnishormónum og hrútar um fengitímann. Og það sem verra er: siðferðisleysi þessara drengja leiðir þá oft til að snuðra í pilsum sér eldri kvenna, oft með skelfilegum afleiðingum.

Síðastliðið sumar réðist móðir sextán ára glaumgosa á Máríu borgargagn úti á miðri götu um hábjartan dag og vændi hana um að hafa afvegaleitt drenginn sinn. Og móðirin var ekkert að tvítóla við hlutina og barði Máríu borgargagn í hausinn með handtösku sinni, grjótharðri og þungri, svo Máría kastaðist utaní verslunarglugga. Svo kom uppúr dúrnum, að móðirin hafði misskilið málavexti allhrapalega, því það var faðir drengsins, en ekki drengurinn sjálfur, sem fallið hafði eina krítíska kvöldstund fyrir borgargagninu. 

Bieber: Ég á ekki barnið