Talandi dæmi um stjórnlausa ESB-fíkn

Pistill Bryndísar Ísafoldar sannar kenningar Ögmundar Jónassonar um að ESB virki eins og sterkt eiturlyf á heila fólks sem lætur það eftir sér að byrja á að fikta með ESB og aðra þvílíka landsöluóra.

Á sínum tíma gerðust margir fársjúkir þrælar bandaríska hernámsins á Keflavíkurflugvelli með hræðilegum afleiðingum og er enn langt í land að öll sár grói sem tengdust kanafíkninni þar suðurfrá.

Og ekki var her morðvarganna frá Bandaríkjunum fyrr farinn frá Keflavík, en móralskar dreggjar þjóðfélagsins drífa annað baneitrað fíkniefni á markaðinn. Sem sé: ESB. Er nema von að sómakærum almenningi blöskri aðfarirnar?

Það er þyngra en tárum taki, að horfa á eftir efnilegu æskufólki að gefa sig ESB-eiturlyfjafíkninni á vald og fara í hundana. Við þessum erfiða sjúkdómi eru enn sem komið er engar nothæfar lækningar og sökum fjárskorts hins opinbera hefur enn ekki verið ráðist í að opna sérstaka geð- og fíknideild fyrir ESB-sjúklinga. Á meðan verður að notast við vatnslækningar, óðsmannsskyrtur, magadælur og ibrufen til að slá á verstu einkenni sjúklinganna.

Vissulega er pistill Bryndísar Ísafoldar talandi dæmi um stjórnlausa ESB-fíkn, sem eyðileggur útfrá sér meir en orð fá lýst. Tel ég einboðið, að téða Bryndísi Ísafold eigi tafarlaust að færa undir læknishendur, í spennitreyju ef ekki vill betur, því ekki kæmi mér á óvart að hún sé bráðsmitandi tilfelli sem nauðsynlegt sé að hafa í einangrun.

Hlupu út í búðirnar í Brussel

Heitar ástríður, hórdómsbrot og særð blygðunarkennd

Mér er nær að halda, að nú hafi átt að láta til skarar skríða og sprengja stjórnarráðið ásamt ráðherrum og öðrum fylgihlutum í loft upp með torkennilegum hlut. Það hefði orðið saga til næsta bæjar, hefði það tekist.

Þegar svona gerist verður að leggja alla áherslu á að finna þá er ódæðið ætluðu að fremja, en í því sambandi koma ýmsir í hug, en hyggilegast er samt að nefna engin nöfn að svo stöddu. En þarna eru eflaust á ferð einbeittir stórglæpamenn með hugsjón.

Nú þykir ekki lengur tiltökumál þótt ein ríkisstjórnarnefna sé sprengd í loft upp, javfnvel með tilþrifum, og með öllu óvíst slíkt uppátæki vekti mikla eftirtekt hjá öðrum þjóðum. En ef ein sprungin ríkisstjórn vekur áhuga ferðamanna á að heimsækja Ísland, mætti með góðri samvisku kalla það góða sprengingu. En okkur vantar, sem kunnugt er, meiri gjaldeyri inní landið.

Þó ætla ég samt í lengstu lög að vona, að þarna hafi þeir Kolbeinn Kolbeinsson og Indriði handreður verið að verki. En þeim liggur þungur hugur þessi dægrin til ríkisstjórnarinnar af fleiri en einni ástæðu, meðal annars blandast inní heift þeirra hlutir eins og ástríður, meint hórdómsbrot og særð blygðunarkennd.   

Hús rýmt við Hverfisgötu

Eldvatn, hóruhús og steikur á kostnað skattgreiðenda

Til hvers er maðurinn að biðja útjaskað möppudýralið afsökunar á því að hafa sagt því til syndanna? Það er satt að segja fáránlegt í meira lagi, svo vægt sé til orða tekið, og það svo að ætla mætt að kviknað hafi í höfðinu á manninum. Það kvað nefnilega vera margsannað, að viss tegund prumhænsna er sérlega sólgin í að liggja á hótelum á kostnað skattgreiðenda og er alltaf á höttunum eftir ferðum sem innihalda þessháttar lúxus.

En sérstaklega eru þó einstaklingar með kratablóð í æðunum æstir í svona ferðir, ekki síst til Brussel, þar sem þeir drepa tímann með því að innbyrða eldvatn, fara á hóruhús og éta steikur, - allt á kostnað íslenskra skattgreiðenda.

Að biðja svona fénað afsökunnar, er sem fyrr segir fáránlegt, og ætti Ögmundur því að gera bragarbót á ráði sínu og biðja skattgreiðendur afsökunnar á því að hafa beðið hið hótelliggjandi möppudýralið afsökunar.

Og í gær sagði glöggur kunningi mér frá því, að hann fyndi ævinlega sérlega hvimleiða hlandlykt af brusselferðalöngunum alræmdu og tæki sú pest kattarhlandslykt fram hvað varðar klígjulegan óþef. 

Ögmundur biðst afsökunar

Greip ítrekað í klofið

Það er trúlega mikill kostur fyrir eina grátvolaða knattspyrnukvennsu að vera útbúin með haus sem hringsnýst eins og þyrluspaði. Þessi góði kostur nýtist vel í skallaeinvígum og þá ekki síður í sturtunni á eftir leik.

Á sínum yngri árum lék frú Ingveldur knattspyrnu af þó nokkrum myndarbrag og gat hún samt ekki snúið höfði sínu nema einar 180 gráður. Síðasta verk hennar á knattspyrnuvellinum var að misþyrma dómaranum eftir að hann gaf henni gula spjaldið fyrir að klípa mótherjana ítrekað í klofið með lostabros á vör. Eftir það atvik var frú Ingveldur dæmd í ævilangt keppnisbann.

En boltasúlkan með hausinn sem hringsnýst þarf sam ekki að örvænta, svo framarlega sem hún grípur ekki til sömu ráða og urðu frú Ingveldi að falli á leikvellinum á sínum tíma. 

Hólmfríður: Hausinn á mér hringsnýst

Einfalt ráð gegn íslenskum tannlæknum

Það þarf ekki neina endurtekna rannsókn um tannheilsu landsmanna. Sú heilsa liggur ljós fyrir í formi brunarústa í munnum landsmanna.

Það sem bera gera í því máli er: 1.) Setja Guðbjart Hannesson af sem ráðherra. Það er nóg að silkihúfum á fóðrum hjá ríkinu og óþarfi að bæta Guðbjarti við þann mannsöfnun. 2.) Tannlækningar verði samfélagsvæddar undir eins. Sem þýðir að tannlæknastofur verða reknar af ríkinu og tannlæknar verða starfsmenn ríkisins. Ef hinir peningagráðugu íslensku tannlæknar neita að gerast stafsmenn á vegum almennings þá skal finna fyrir þá einhver önnur störf, en fá þess í stað tannlækna erlendis frá, sem ekki hafa orðið einkagróðahyggjunni og sérhagsmunasýkinni að bráð.

Einn veikasti hlekkurinn

Dýragarðssaga í myndum

Það er sérstök ástæða til að benda fólki á að fletta myndasyrpunni, sem fylgir þessari frétt. Á meðan ég renndi í gegnum myndirnar leið mér eins og ég væri á gangi í dýragarði, - hveimleiðum dýragarði reyndar.

Þess má þó geta, öðrum til glöggvunar, að í venjulegum dýragörðum kemur fólk og skoðar ýmiskonar kvikindi sem geymd eru í búrum, en á sýningunni ,,Tízka í Þjóðminjasafni Íslands" er þessu öfugt farið, því þar koma skepnurnar og að skoða gamla kjóla, hnusa hugsandi utaní þá og klóra sér um lendarnar.

Myndasyrpan er sem sagt, mjög áhugaverð og fræðandi, og þeir sem þar koma fyrir hrukkóttir og toginleitir eins og gæflyndar fornaldareðlur.  

Vigdís Finnbogadóttir skoðaði tízkuna

Við viljum Ólaf Helga sem byskubb!

Miðað við þær veimiltítur og sótrafta sem hyggjast gefa kost á sér í byskubskjöri í sumar, er ljóst að þetta merka málefni er að verða ein allsherjar hringavitleysa og galskapur. Þá er ennfremur ljóst, að ef ekki á illa að fara verða aðrir og myndugri frambjóðendur að koma fram á sjónarsviðið. Í þeim efnum er mjög horft til Ólafs Helga Stones, sýslumans í Árnessýslu og Óttars Proppé, borgarfulltrúa í Reykjavík, en hann mun að margra áliti hafa mjög byskubslegt útlit. Þá hafa ýmsir nefnt Ólínu Þorvarðardóttur, alþingismann, til sögunnar, en helsta tromp hennar er innistæðulaus frekjugangur og rautt fax.

Er það von mín og meirihluta landsmanna, að herra Ólafur Helgi láti til leiðast að gerast byskub Íslands, því á þessum viðsjárverðu tímum ríður á að kirkjan hafi þungavigtarmann í forsvari.

Gefur kost á sér í biskupskjöri

Og viðhenginu stungið á haus oní plómapott

Jújú, mikið rétt, sá gamli góði Gunnar I, Birgisson, fyrrum borgarstjóri í Kópavogi, hefur notað helgina til að hita upp bólið sitt fyrir Gwöðrýði vinkonu hans og hið álappalega viðhengi hennar, Ólaf Góða. Planið er, að þegar Gunnsi verður aftur orðin borgarstjóri og Gwöðrýður mjaltakerling hjá honum ætla þau í sameiningu að kæfa viðhengið í mjólkursýru innanum sláturkeppi og hrússpunga.

Auðvitað er þetta fjarska gott plan hjá þeim Gunnari og Gwöðrýði og áreiðanlega til mikilla hagsbóta fyrir Kópavogsbúa, enda bara óþrif og kjánaleg leiðindi af viðhenginu.

Sem sagt: Hinum últra róttæka kommonísta, Ólafi Góða, verður stungið á haus ofaní blómapott fyrir utan bæjarskrifstofu Kópavogs öðrum pólitískum spjátrungum og undanrennubesefum til viðvörunnar.

Reynt að útkljá mál í Kópavogi

Hroðalegar tónlistarmisþyrmingar

Ég veit að ég tala fyrir munn flestra landsmanna, að Söngvakeppni Sjónvarpsins í kvöld keyrði algjörleg um þverbak. Annað eins andskotans nágól held ég að hafi aldrei heyrst í gjörvallri sjónvarpssögu Íslands á einni kvöldstund.

Nú væri sök sér, að þessi ósköp væru glömruð og orguð í lítt þekktu neðanjarðarbyrgi þar sem enginn er nær. En að blása jafn óviðjafnanlegum óþverra eins og klóakholskeflu framan í landsmenn er ófeyrirgefanlegt.

Hvern fjandann á þetta að þýða?

Heldur Páll Magnússon að við séum að borga afnotagjald til Ríkisútvarpsins til þess að hann geti umgengist okkur eins og fífl og fávita í staðinn?

Andskotans ekkisens hlandpétraútfyrmi og íllyrmi geta þessir fjölmiðlapaurar verið.

Af öllu vondu í Söngvakeppni Sjónvarpsins í kvöld var þó framlag Magna Ásgeirssonar langverst: Sjá þennan volaða manngarm liggjandi argandi og kveinandi á hnjánum í einum kegng, eins og verið væri að urga með vírbusta í innýflunum áhonum, er einhver hryllilegasta upplifun sem nokkur maður getur upplifað. Þar var sannalega um að ræða mestu og hroðalegustu tónlistarmisþyrmingu Íslandssögunnar. Og svo kemur til greina að senda þessa eyðileggjandi tónmengun í söngkeppni sem send er út um víða veröld! Þvílík og önnur eins niðurlæging, smekkleysa og guðlast verður ekki fundin á byggðu bóli, - sem betur fer myndi margur segja.

Með svona áframhaldi verða allir Íslendingar fluttir til Noregs fyrir næstu áramót og enginn eftir á Íslandi nema nokkrar pólskar eftirlegukindur sem ekki vóru með á nótunum.

Þrjú lög komust áfram

Moldryk og blekkingarspil málaliða auðvaldsins

Það er engum vafa undirorpið að VG undir forystu Steingríms J. og Álfheiðar hefur enganveginn tekist á við Hrunið, aðeins afleiðingar þess sen snúa að endurreisn fjármálafyrirtækja og annarra auðvaldshelgidóma í þeim dúr. Aftur á móti hefur enginn heyrt Steingrím og Álfheiði minnast á nauðsyn þess að bjarga heimilum landsins sem fóru flatt á Hruninu. Þessi tvo vesalmenni, ásamt búrtíkum sínum og kratastóðinu í Samfylkingunni, er sannkallað íhald og auðvaldsþjónar í hvívetna og ég efast um að sjálft Erkiíhaldið hefði gert betur í að hygla auðvaldinu ef það hefði verið við völd.

Því kom dálítið furðuleg afstaða Ögmundar og Guðfríðar Lilju í Gjeirsmálinu eins og himnasending fyrir svikula foringja ríkisstjórnarinnar, sem hafa séð sér leik á borði að þyrla upp moldvirði sem beint hefur augum almennings um stund frá þeirra eigin svikum og skepnuskap.

En eitt er víst: Málarekstur gegn Gjeir Haaarde fyrir Landsdómi, er auðvitað ekkert uppgjör eitt og sér við Hrunið, sérstaklega í ljósi þess að svokölluð vinstristjórn hefur í engu gert upp við Hrunið að öðru leyti. Rannsóknarskýrsla Alþingis og embætti sérstaks saksóknara eru ekki verk núverandi ríksstjórnar, svo ekki geta Jóhanna og Steingrímur slegið sér upp á þeim atriðum varðandi uppgjör á Hruninu. 

Stál í stál á VG-fundi