Minningarstef úr íslenskri fjölskyldusögu

Þá gamli Handreður andaðist nú fyrir skömmu kættist Indrið Handreður sonur hans ákaflega, því hann hefir lengi munað í arfinn, því hann hefir lengi talið að gamli maðurinn ætti morð fjár undir koddanum, aðallega péníngseðla sem karlinn hefði viðað að sér á ólöglegan hátt. Og Indriði Handreður varð svo ofsaglaður vegna burtsofnunar föðurins, að hann orkti föðurminningarljóð:

,,Sálgaður á síðu lá
sóðagripur gólfi á;
forðum fingrlangur.
Karlfuglinn í kukknum rann
og kom þá dauðinn yfir hann;
af sveltu var ei svangur."

Máría Borgargagn, fyrir ekki allslöngu gengin í hjónaband við Indriða skáld, las minningaróðin og setti í brúnirnar og spurði Handreðinn með þjósti hvort hann væri að gefa í skyn að faðir hans hefði verið myrtur, þar sem hann orðaði það svo að faðir hans hefði legið ,,sálgaður" í gólfinu, sem gæfi til kynna að honum hefði verið sálgað. Enn fremur ýjaði hann að því að faðir hans hefði verið stórtækur þjófur og bófi.

En Indriða var öldungis sama um aðfinslu og aðdróttum Borgargagnsins og sagði sem svo, að fyrir mestu væri að karlskrattinn væri dauður, meira að segja steindauður, og nú skyldi sko farið undir koddann hjá karli og péningarnir hirtir, hver einasti aur; hitt draslið geti reynt að ná sér í fjármuni annarsstaðar og undir öðrum koddum, í Seðlabankanum eða einhverstaðar. Og Handreðurinn var svo uppveðraður, að hann lýsti því fjálglega yfir, að honum væri andkotans sama hvort nánustu ættingjar hans færu á vonarvöl og dræpust úr hungri út á götu eins og sjúkir flækingskettir.
 

Neitaði að draga ummæli sín til baka

Ráð vil eg yður gefa Sjálfstæðismenn

Ráð vil eg yður gefa, Sjálfstæðismenn: Fáið í þjónustu yðar vel greindan brennuvarg of látið hann bera eld að braggaskríflinu í Nauthólsvík. Ef vel tekst til er það vandamál úr sögunni. Næst sendið þér brennivarginn á vettvang innri endurskoðunnarinar og bjóðið honum að kynda gott bál þar, sem gerir að verkum að plögg og tölvur endurskoðunarinnar brenna til ösku en endurskoðendurnir sjálfir taki til fótanna og hverfi sem snæljós út um glugga og gáttir endurskoðunnarverksmiðjunnar.

Eigi vitum vér hvárt brennuvargur, þó góður sé og gáfaður langt fram úr meðaltali, dugar til að fyrirkoma Orkuveituhöll Alfredós, en í því sambandi mætti hugsa sér að fá öflugan og stórgreindan mann til að semja kröftugar vítisvélar til að koma fyrir á völdum stöðum Orkuhallarinnar og sprengja hana til Andskotans, og það svo verklega að ekkert sjáist eftir af henn, utan 50 metra djúp gryfja þar sem Höllin Alfredós stóð.

Nú berast oss góðar fréttir, sem munu gleðja Sjálfstæðismenn óumræðilega: Svangur náungi, sagður verkefnisstjóri eigna- og atvinnuþróunar Reykjavíkurborgar, höndlaði nautasnitsel fyrir 35 þúsun kronur og lég borgarsjðo borga. Snitselið át kauði allt í einum kveldmatartíma og ropaði lengi og dæsti á eftir; því miður virist sem þetta ofmagn hafi farið illa í belginn á karli, því nú er hann kominn í ,,veikindaleyfi", eins og aðrir fínir menn hjá borginni, mjög hrjáður af garnastíflum og niðurgangsspýtingi á vixl, ásamt hastarlegum kölduflogum, ofsjónum og verulegu rugli.   

Segja innri endurskoðun störfum hlaðna

Eitthvað líst mér ekki á landsliðið en ætla þó ekki að vera svartsýnn

Eitthvað líst mér ekki á landsliðið Íslands, sem telft er fram gegn Svissurum í kveld; þar eru helstil margir þumalputtar og klumbufætur á ferðinni. Það kæmi ekki á óvart að Svissarar reki upp skaðræðishlátur þegar þeir sjá andstæðinga sína og bæti um betur og gjörsigri íslensku greyin 0 - 16, eða þar um bil.

Um íslenska liðið er það eitt að segja, að þar stendur varla nokkur maður í lappirnar; það er eins og þeir hafi króníska sjóriðu af verri endanum. Úr því sem komið er er ekkert til ráða, en maður getur einungis látið hugan reika um liðskipanina. Fyrir það fyrsta vantar Þórólf Beck, Rikka Jóns, Ellert B. Schram og Óla Þórðar í liðið; Þahefði landsliðsþjálfaranum verið andskotans nær að setja Helga Dan í markið en senda Hannes Halldórsson í langt frí til Bahámeyja. Og auðvitað er það ekkert annað en reginhneyksli að Björgólfur Thor og Björgólfur faðir hans séu ekki í byrjunarliðinu að ógleymdum Herði Magnússyni, hinum hrimsfæga mr. Eggman,

Þá er öldungis ótrúlegt og sannarlega ótækt að hafa Gylfa Sigurðsson enn í landsliðinu, jafn hrumur sem hann er orðinn, fótfúinn og utan við sig. Til dæmis eru þeir löngu hættir að nota Gylfa í félagsliðum þar eð örðugt er að treysta á að hann skæki að marki andstæðingana en hefði þess í stað stórskotahríð á eigið mark, en þessháttar framganga getur verið skeinuhætt liði Gylfa. Í sporum landsliðsþjáfarans hefði verið nær að velja Gylfa Scheving, föður knattspurnunnar í Ólafsvík í landsliðið; það má treysta því að Gylfi veit allta á hvort markaið hann á að sækja og aukspyrnur hans og hornspyrnur eru rómaðar og miklu betir en spyrnur Gylfa Sig þegar honum var treyst fyrir að taka spyrnur.

Ég ætla samt ekki að vera svartsýnn í kveld og spái að leikurinn fari 15 - 1 fyrir Svissurum og það verði markvörður Sviss sem skorar mark Íslendinga. 

Byrjunarliðið gegn Sviss opinberað

Hamslaust brottrekstraræði

Hún virðist vera búin að tapa sér og er orðin brottrekstraóð þessi Kolbrún, sem skolaði á fjörur frú Sæland og Flokks Fólsins eftir neyðarlegt prófkjör hjá Sjálfstæðisflokknum. Ef heldur sem horfir verður hún búina flæma allt hið góða fólk sem starfar hjá Reykjavíkurborg, ásamt flestum borgarfulltrúum, út á gwöð og gaddinn fyrir áramót. Mér er sagt þessi frauka sé sálfræðingur, útúrlesin í Freud og Jong, og kunni að gera settlega og uppþornaða drengi og stúlkur, á borð við Dag og Líf og hinar kvinnurnar í meirihlutanum sem enginn man hvað heita, að halakliptum hundum á fáeinum dögum.

Hisvegar er brottrekstraræði þessa sérkennilega útsendara frú Sæland og Láfa Ísleifs svo harvítug og hamslaus, að vandséð er að annað en spennitreyjan og hringlaga klefi við Sundin geti komið vitinu fyrir þessa persónu. Á móti kemur að Dagur og það fólk eru aungvar manneskjur til að taka í taumana og koma Kolbrúnu í var.

Þormóður hét maður og orkti til Kolbrúnar; af því var hann Kolbrúnarskáld kallaður. Hann féll í bardaga fyrir aumu málefni í Noregi. Bættur sé skaðinn. En Kolbrún í borgarstjórninni er ekki fallin enn og bítur fast sem krókódíll í skjaldarröndina og urrar grimmilega ofan í hálsmálið um leið og hún kveður fyrir munni sér:

,,Frú Sæland stækkar, valdið vex,
víst get ég rekið aðra sex.

Bað um afsögn stjórnarformanns

Aldrei gleymum vér Snata sem stjórnaði dýrbítahópnum

Aldrei gleymi ég, né aðrir, honum Snata, blessuðum kallinum, sem í eina tíð stjórnaði hóp dýrbíta til margbrotinna fjármorða á fjöllum. Hvað eg best veit, þá er Snati vel-lifandi enn þann dag í dag, háaldraður að vísu, en óvenju heilugóður og ávökull sem fyrr. Hinsvegar eru félagar hans úr dýrbítaherdeildinni löngu látnir; þeir vóru dæmdir til dauða og hengdir á einu bretti; karlarnir settu langan staur milli gilbarma og hengdu rakkana neðan í honum. Síðan eru liðnir þó nokkuð margir áratugir. Snati, sem þó var foringinn, slapp; það féll ekki einusinni grunur á að hann væri viðriðinn ódæðisverkin, svo var hann séður og ávökull. 

Síðan félagarnir voru teknir af lífi hefir Snati þó ekki stið alveg auðum loppum. Við og við hefir hann tekið upp þráðinn og jagað einn og einn dilk sér til tilbreytingar og heilsubótar. Fyrir nokkrum árum tóks honum að vinna á afrenndum kynbótahrúti, er vó yfir 140 kíló á fæti. Snati sat fyrir hrútgerpinu í gildragi einu á fjalli uppi og byrjaði á að rífa undan honum hreðjarnar til að fríska hann upp fyrir frekari átök. Kynbótahrúturinn gjörtrylltist við aðförina og tók á rás út í veður og vind, en Snati sá við honum og lagði hann að velli við stóran stein og át af honum annað lærið. Það var ekki laust við að eigandi hrútsins reiddist þegar hann skilaði sér af fjalli geltur og þrífættur.

Eins og gefur að skilja hefir Snati fjarri því verið hvers hunds hugljúfi. Eftir að félagar hans í dýrbítasveitinni höfðu hafnað í gálganum, gjörðist Snati nokkuð forn í skapi og einrænn og sérstaklega varð hann fráhverfur hinum nýju hundum, sem bændur fengu sér í staðinn fyrir hengdu hundana. Bændum varð hins vegar ekki um sel þegar nýju hundarnir fóru að týna tölunni á dularfullan og vofeiflegan hátt; þeir fundu hunda sína rifna á hol og öldungis steindauða úti á bæjarhóli eða út við gil, - slík firn vóru með öllu óþekkt í sveitinni. Ekki þarf að orðlengja, að það var Snati sem vó nýju hundana, og þeim sið hefir hann haldið fram á þennan dag, enda hafa bændurnir aldreigi komist að hinu sanna í málinu.

Meðfylgjandi mynd er af Snata þegar hann vó Bæjarselsfant, en Bæjarselsfantur var talinn sonur ísbjarnar og sjéffíertíkur.

Dýrbítur drap fé í Ölfusi

Annað landnám Norðmanna á Íslandi yfirvofandi

Ekki eru þeir nú skárri bædurnir í Noregi en okkar bændur. Þessi norsku framsóknarlubbar eru svo vitlausir að þeir geyma geitur sínar í fjósinu þangað til þeim liggur við druknun og auk þess byggja þeir bryggjur við fjós sín og út í fjóshaugana. Það væri fórðlegt að fá yfirlit um skipakomur að þeim bryggjum. 

Þá var nú lag á búhnubbunum í Norðvegi í sumar, en þá gleymdu þeir að heyja, og komu svo skríðandi eins og fornaldareðlur til Íslands til að sníkja hey af íslenskum bændum! Það eru varla til meiri búskussar í heiminum. Þvílík naut! Og hvað skal til bragðs taka ef þessir karlar taka sig til og fara að flýja í stórhópum til Íslands, eins og sagt er norskir búandkarlar hafi gert fyrir þúsund árum? Munu þessir nýju flóttamenn koma við á Bretlandeyjum til að heyja sér þræla og ambátta líkt og í gamla daga? Hvernig ber okkur að verjast hugsanlegum flóttamannastraumi frá Noregi?

Samkvæmt fyrri reynslu hafa aldrei verri flóttamenn ráðist til inngöngu á Íslandi en fyrr umræddir búandkarlar úr Norðvegi; þetta voru upp til hópa ójafnaðarmenn, morðingjar og ræningjar, sem stunduðu mansal og yfirgang af áður óþekktu kappi á Íslandi. Eini ljósi punkturinn í svokölluðu ,,landnámi Íslands" var að sjálfsögðu þegar þrælarnir lóguðu Hjörleifi Arnarsyni og Ingólfsbróður. Og í aðra röndina var það mesta happ okkar síðari tíma Íslendinga, að við erum að minnsta kosti til helminga komnir af írskum þrælum en ekki eingöngu af norskum morðvörgum og glæpamönnum. Ef Norsarar hyggja á annað landnám á Íslandi á næstunni er ekki um annað að ræða en að vígbúast, draga fram allar haglabyssur og refabyssur, heyvíslar og skaraxir og berjast við óvininn til síðasta manns. 

Fjósbryggjan flaut fram hjá

Vargöld, skeggöld og skálmöld við og í Laugardalshöll

Nú streyma bændur, auga-blindfullir, í stórum flokkum úr réttunum og á landbúnaðarsýningu í Laugardaldhöllinni í Reykjavík (Þeim hefði verið andskotans nær að hafa þessa klámsýningu í Bændahöllinni, sem þeir eiga vestur á Melum). Og auðvitað leggja þeir bifreiðum sínum þvers og kruss, eins og drukkinna bænda er siður, um götur, gangstíga, umferðareyjur og öngstræti, þannig að löggæslan og stöðumælaverðir standa ráðþrota yfir öngþveitinu, sem að bændum fylgir.

Í dag hafa komið ruddafengnir stórbændur á landbúnaðarsýninguna og farið um eins og hvur önnur blótneyti, slegið mann og annan, suma í steinrot; þrifið til kvenna og dregið þær fyrir horn; og slegið klaufunum í afturendann á sumum svo þær hafa fokið horna og enda á milli eins og pappaspjöld í stólparoki. Þannir er nú ástandið á bændum í dag. En sýningin sjálf er fróðleg og eftir vill gerlegt og jafnvel skynsamlegt að skoða hana, ef ekki stafaði þessari miklu hættu af vitstola bændum og álíka hættulega stemmdum Framsóknarmönnum.

Á landbúnaðarsýningunni má berja sjáfann Fjóshaug Framsóknarfjóssins augum, en hugvitsamir menn fengu hauginn lánaðann og fluttu á sýningarstað. Þarna eru einnig til sýnis frumuppdrættir af Framsóknarfjósinu, undirritaðir af Hriflóni sjálfum; og einnig má þar sjá bæli og sængurklæði gömlu Framsóknarmaddömunnar, en það stöff hefir ekki verið þvegið né hreinsað í drjúggóða öld, þeas. aldrei eftir síðast Kötlugos. Kringum þessa sýnisgripi drekka síðan karlarnir og slást og er aungvu líkara en þessir bændur hati aðra bændur svo mikið að þeir vilji helst af öllu vega þá, eða öllu heldu lóga þeim eins og hundsspottum.

Sektað við höllina

Af einhverri geitfjárætt og kukkar yfir ritvöllinn

Þessi Keira Knightley virðist, eftir lýsinu hennar að dæma, sverja sig í ætt einhverskonar geitfjár, slíkur er æðibunugangurinn og frekjan. Og hún kukkar í áttina að Katrínu hertogaynju og reynir sitt besta að gera lítið úr þeirri dásamlegu konu fyrir að vera klædd og komin á ról sjö klukkustundum eftir barnsburð.

Gömlu konurnar okkar, formæðurnar, voru nú ekki að eyða tímanum í bælinu eftir barnsburð. Mörg dæmi eru um, að þær hafi rétt skroppið inn til sín frá heyverkum og fætt sitt barn og verið komnar út í teiginn með hrífuna hálftíma síðar. Formæður mínar stóðu upp undan kúnni sem þær vóru að mjólka og urðu léttari í fóðurganginum í fjósinu. So-so hissuðu þær upp um sig og settust á nýjan leik undir kúna og héldu áfram að mjólka. Þetta vóru sko kerlingar sem víluðu ekkert fyrir sér og voru ekki athyglissýkiskeppni, eða í því að spinna upp grátsöngssögur af sjálfum sér; þetta voru, ef satt skal segja, kérlíngar með pung, - og líka eyru.

En óþrifnaðarhistoríur, eins og þessi Keira er að grobba sig af, á að banna að birta opinberlega. Þessi kerlingarbora má mín vegna liggja afvelta svo og svo lengi í kúk og blóði eftir að hafa alið lítin sakleysingja án þess að mér eða öðrum vandalausum komi það við. Nú viljum vér, siðað og skyni gætt fólk, fá frið fyrir plastik- og gúmmíkéllíngum eins og Keiru og hennar líkum, en vér mun þess í stað halda minning formæðra okkar á lofti meðan land byggist. 

Skefur ekkert af fæðingarsögunni

Það verður haldið hlífiskildi yfir nasistagöltunum nú sem fyrr

Það er áreiðanlega voða spennandi að vera nasistagöltur í Þýskalandi í dag og vitna í glórulausan vaðal villmanna eins og Hitlers og Görings. Lægra kemst mannsandinn varla. Hinu má samt aldrei gleyma, að nasiminn í Hitlerþýskalandi á síðustu öld var skilgetið afkvæmi stórauðvaldsins á Vesturlöndum, sem sigaði þessum endemum á Sovétríkin í þeim tilgangi að kveða þau niður, því útþenslulögmál auðvaldsheimsins þoldi ekki þröskulda sósíalismans. Þegar upp var staðið og ótölulegur fjöldi milljóna lá dauður í valnum, voru það Sovétríkin sem slökktu hið djöfullega bál nasismans. Þegar nasismaskepnan lá dauð komu helstu auðvaldsdrjólar Vesturlanda fram á sjónarsviðið og kröfðust hlutdeildar í sigrinum!

Þegar ljóst varð, að senditík auðvaldsins á Vesturlöndum, þýski nasisminn hafði brugðist í baráttunni gegn Sovétríkjunum, brást Vestulandaauðvaldið við með því að skella öllum hurðum í lás á Svovétríkin. Það hefur alltaf reynst heimsvaldasinnuðu stórauðvaldi best að beita sósíalískar tilfæringar einangrun og grafa þannig undan þeim. 

Þegar hin auma þriðja kynslóð sovéskra valdhafa gafst upp við skyldu sína og gekk auðvaldinu á hönd, gerist það fljótlega að upp gýs fasismi og nasismi á Vesturlöndum, eins og viðbjóðslegur draugagangur. Fyrst í stað þorði fólk ekki að kalla þennan draugagang sínu rétta nafni; kölluðu þetta í mesta lagi ,,öfgahægrimennsku" með rasísku ívafi, þó að allir sem þekktu gripinn vissu að þarna var gamli Þýskalandsnasisminn afturgenginn eins og Þorgeirsboli. Og víst er um það, að stórauðvaldið á Vesturlöndum mun ekki ráðast að nasismadraugnum á Vesturlöndum til að kveða hann niður nú fremur en Hitler og félaga í gamla daga. Fasisminn er nefnilega eitt af áhrifaríkustu tólunum í verkfærakistu auðvaldsins, nú sem fyrr.  

Tilkynna vinstrisinnaða kennara

En braggaskítinn geta þau ekki þvegið af sér

Nú þykir graspírötum mál til komið að reyna að rýna út úr kannabismökknum og gera tilraun til að þvo helvískan braggaskítinn af sér. Vissulega hefir heldur fallið á jómfrúrástand Pírata upp á síðkastið og meyjarhaftið er við það að bresta. Og ekki hefir óþrifnaðurinn af braggaskrattanum, Samfylkingunni og Viðreisnarauðvaldinu fríkkað Píratann og föt hans eru út ötuð, rétt eins og hann hafi marg-marg-gert í sig og velt sé margar reisur upp og ofan hólinn til að klístrunin verði sem algerðust. Aumingja blessuð börnin eru alveg komin á botninn og fátt lengur í spilunum en að láta sig hverfa fyrir fullt og allt áður en enn meiri skaði hefir hellst yfir.

Því miður er staðan sú, að alveg er sam hvað graspírataungar krefjast mikilla svara, Pírataflokkurinn er allur jafn dauðasekur af braggaglæpnum og hinir illskiljanlegu prelátar Samfylkingarinnar, að ekki sé nú talað um undanrennurnar, sem VG hefir skaffað í borgarstjórn. Þá er rétt að minnast örlítið á hve Píratasöfnuðurinn er í reynd líkur helstu öfgaöflum og sprelligosum Framsóknarflokks og Miðflokks; svei mér ef það er ekki jafn mikil fjóshaugslykt af Píratarössunum og húskörlum og griðkum úr flórnum Framsóknarfjóssins hjá gömlu Framsóknarmaddömunni.

En þó svipar Pírötum mest til höfðingjanna á Höfuðbólinu, Sjálfstæðisflokknum, og þá einkum þeirra er sitja í leikskóladeild Sjálfstæðisflokksins, Heimdalli. Enginn sjáanlegur munur er á Pírata og Heimdellingi, ef maður mætir þeim á götu, en ef betur er að gáð, þá má gera ráð fyrir að annar þeirra sé ofurlítið skakkur en hinn soldið fullur og í hvítri skyrtu og bindi. Að öðru leyti eru þeir alveg eins og útilokað fyrir nema fyrir mjög glögga menn að þekkja þá í sundur. Mestum samhljóm ná þessir fjósadrengir í málum sem snerta sprúttsala, en slíka sala til alkohols og hassissí vilja Píratar og Heimdellingar fyrir alla muni frelsa, svo þeir geti grætt bæði á daginn og á kvöldin og greitt skatta til samfélagsins eins og góðum fjármála- og viðskiptajöfrum sæmir. 

Grasrót Pírata krefst svara