Ópíum fyrir fólkið

Og hinir frjálsu og óháðu fjölmiðlar flytja oss fréttir af úrkynjuðu kónga- og drottningahyski og vér meðtökum þær eins og annað ópíum fyrir fólkið, framreitt af löggiltum framleiðendum slíks efnis. Einhver vildi meina löggildu framleiðendurnir væru einungis lögiltir hálfvitar eða blábjánar, en því miður er staðan ekki svo einföld. Nei nei. Framleiðendurnir eru einmitt lævísir og gráðugir ræflar, miskunarlausir eins og refir.

Vér spyrjum: Hefir Katrín þessi sem titluð er ,,hertogaynja" unnir fyrir merkjakjólnum sem hún geislaði so undur fallega í? Hvað er fólgið í þessari hertogaynjunafgift? Að maður Katrínar sé hermaður, með öðrum orðum atvinnumanndrápari? Er nema von að spurt sé? Svo eiga allir að vera júblandi glaðir yfir kjaftæðinu og ópíumsullinu.

Á meðan kónga- og drottningadraslið veltir sér upp úr merkjum og milljörðum og geislakjólum og fjandinn má vit hverju, býr fullt af fólki við örgustu örbirgð í næsta nágrenni við vígvöll hátignanna. Þegar vér lesum fagnaðargreinar um kjóla drottningarslektisins á Bretlandi öðlumst vér örlítið meiri þekkingu á hvað andleg örbirgð er og greinum hvað er ópíum fyrir fólkið.  

Geislaði í kjól frá uppáhaldsmerkinu

Þegar fíflin fimbulfamba um frjálsa fjölmiðla

Alltaf er jafngaman að heyra fíflin fimbulfamba um frjálsa fjölmiðla og eiga þá í við í brjósumkennanlegri heimsku sinni að fjölmiðlar í eigu almennings séu ófrjálsir en fjölmiðlar í eigu einstaklinga séu frjálsir og því frjálsari sem eigendurnir eru hægrisinnaðri. Staðreyndin er hinsvegra að sá fjölmiðill á Íslandi sem kemst langnæst því að vera frjáls er ríkisfjölmiðillinn RÚV. Hitt draslið er allt undir járnhæl auðvaldsins og ómennskunnar.

Og hvað er ,,Síminn" svokallaði að rífa kjaft? Ég veit ekki betur en þessi ,,Sími" sé fyrirbæri sem týndist eins og óvart út úr eign almennings. Eitthvað var talað um að ,,péníngarnir fyrir Símann" færu í að byggja ,,hátæknisjúkrahús" en fóru þeir víst eitthvað á vergang, ef þeir þá voru einhverntíma til, og hurfu loks til hymmna í Hruninu og sitja nú til hægri handar Mommons, guðs péníngamanna.

En hvenær ætli fíflin hætti að ljúga að okkur um frjálsa fjármagnið og frjálsu fjölmiðlana og frjálsa atvinnulífið? Látum vera þegar ófyrirleitnir pénígapervértar berjast á bæði borð við að ljúga upp einhverjum þvættingi í þeirri trú að það þénist þeim, en þegar óvitar með ekkert kapítal eða svigrúm til þjófnaða og glæpa hefja söng um allskonar frelsi, sem aðeins á sér stoð í skáldskap og lygum, fallast manni hendur.  

 

Ekki nægilegar vísbendingar um lögbrot

Drjúg morgunverk Kolbeins

Í morgun, árla nokkuð, þegar tímabært var fyrir Kolbein að skreiðast á lappir og snauta til vinnu, lá ágætlega vel á honum og hann leyði sér að leysa vind hvar hann lá gleyður í bælinu. Frú Ingveldur var einmitt í svefnrofunum þá þetta varð og lagði pestina aftan úr Kolbeini upp í vit hennar að settist að þar. Frú Ingveldur rak upp ægilegt köfnunarhljóð svo Kolbein rak í rogastans. Síðan mælti frú Ingveldur, fuður ill í málrómnum: - Það ætlar ekki að rætast úr með þig, helvítis rottan þín. Það er réttast þú snáfir á fætur og verðir úr húsi þá ég rís upp af þessum beði. - Æ haltu kjafti, svaraði Kolbeinn og sendi annan skammt af eitri út andrúmsloftið, þakkaður fyrir að ég kæfi þig ekki í nærbuxunum. Þá reis frú Ingveldur upp við dogg og spurði Kolbein hvort hún ætti að rifja upp þegar hún kom að honum og Brynjari Vondulykt undir hjónrúminu á laugardagsnóttina.

Kolbeinn beið ekki boðana, en gömul reynsla og innra hugboð sögðu honum að nú væri allra veðra von hjá frú Ingveldi og þessa stundina væri hún jafn lúmsk og hættuleg og soltið tígurleón. Hann hafði mátt dúsa margar vikur á sjúkrahúsi síðast þegar hann var of seinn af vettvangi og frú Ingveldur hafði handleikið hann fullkomnum ruddaskap og tillitsleysi. Kolbeinn var heldur ekki nema mínútu smeygja sér í fötin og hnýta á sig bindið. Að því loknu hljóp hann einn hring um stofuna, staðnæmdist við sófastól, kíkti bak við hann og seildist síðan eftir flösku, hálfri af hvannarótarbrennivíni, og rann með feng sinn fram í bílskúr. Þar þambaði hann hvannarótina í sig áður en hann settist upp í kolsvarta Benzinn og ók í loftköstum á skrifstofuna til stjórna þar störfum.

Þegar allt var dottið í dúnalogn á skrifstofunni og allir farnir að vinna hringdi Kolbeinn í kunningja sinn, Brynjar Vondulykt. Hvannarótin var farin að svífa hressilega á Kolbeinn og þegar Vondalyktin svaraði beið Kolbeinn ekki boðanna og hranaði og drullaði yfir vin sinn og kenndi honum um að frú Ingveldur hafði staðið þá að verki undir hjónarúminu. Og Kolbeinn lauk samtalinu með því að hóta Vondulyktinni að kæra hann fyrir nauðgun undir hjónarúminu og að frú Ingveldur væri líka að leita að honum og hefði flugbeitta sveðju í fórum sínum. Nú væri það hans, Brynjars Vondulyktar, að ákveða hvort hann léti frú Ingveldi brytja sig í spað með sveðjunni eða láta það yrir sig ganga að sitja í fangelsi í 20 ár fyrir að hafa nauðgað Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni undir sjálfu hjónarúmi Kolbeins og frú Ingveldar.

Stökkva frá borði

Íslensku Skottarnir í Sjálfstæðisflokknum

Þessi Scotti Prúitt virðist samkvæmt umsögnum vera nauðalíkur venjulegum spillingarpésa í Sjálfstæðisflokknum á Íslandi. Svona fugla, sem Skotta þennan, ræður Sjálfstæðisflokkuinn í allar stöður sem hann kemur höndum undir; hjá ríki, sveitarstjórnum og einkafyrirtækjum löðrar allt í sona Skottum Sjálfstæðisflokksins og virkar eins og holdsveiki á samfélagið.

Þegar fólk furðar sig á rangindum, spillingu og hreinni glæpamennsku í fámennu samfélagi eins og á Íslandi virðist því einkar gjarnt á að hlaupa yfir aðalástæðu ástandsins: kapítalismanum og stjórnmálaflokkum hans. Flaggskip hins eitraða íslenska kapítalisma, Sjálfstæðisflokkurinn, virðist alltaf halda sínu, kosningar eftir kosningar, þrátt fyrir að allt samfélagið sé eilíflega sligað undan þessari ógeðfelldu þjóðfélagsplágu.

,,Gott að vera laus við hann" skrifar bandarískur demókrati um uppáhaldsskottann hans Trumps. Hið sama mundi hver ærlegur Íslendingur segja um kapítalismann og Sjálfstæðisflokkinn ef okkur lánaðist að slá þessi mannskemmandi fyrirbrigði af. Því miður eiga Íslendingar þó í land með að ná nægilegum þroska og mannviti til að afhrópa kapítalismann og áróðursstofnanir hans, en ég efast samt ekki eina sekúndu um að það mun gerast, þó síðar verði. 

Sagði upp eftir flóð hneyklismála

Samkeppnis hvað?

Hvurn fjandann eru þeir að nuddast utan í hann Gvönd okkar hérna úr Rifi? Þykjast þessir bannsettir asnar ekki vita að í útgerðinni eru allir samherjar og því meiri samherjar sem ríkið úthlutar þeim stærri aflaheimildum á ári hvurju. Svo er forseti Alþingis samherji samherjanna og Bjarni Ben og litla jómfrú Alfredós eru líka samherjar. Hinsvegar er Katrín litla ekki samherji og það er vegna þess að hún nær ekki vigt, er sem sé ekki orðin 37 kílógrömm, hvað sem síðar verður.

Svo er það ,,Samkeppniseftirlitið" svokallaða. Það minnir geðveikraeftirlitið, því samkeppni heyrir til geðsjúkdóma en einkum þó ósvífinnar karakterheimsku. Og yfir þetta géðveika samkeppniseftirlit hafa þeir sett framsóknardrússa af Höllustöðum í Húnavatnssýslu, son hans Pelle framsóknarbola. Það er einmitt þessi Höllustaðardrússi sem þykist hafa tekið eftir einhverju misjöfnu hjá hönum Gvöndi. Það er alveg stórmerkilegt hvað fær framsóknargöglin til að rumska; ekki vökuðu þau þegar Sigurður Ingi lét Alfredínu ráða dýralækni í vegagerðina, ekki frekar en þegar þeir sjálfir einkavinavæddu bankakerfið og létu símann hverfa eins og gufustrók til hymmna.

Vér gerum öll ráð fyrir að hann Gvöndur okkar kippi sér ekkert upp við þetta kynduga framsóknarhnubb, taki ekki einusinni eftir því. Sennilega mun Höllustaðadrengurinn fá á baukinn ef honum tekst að vinna spjöll með athæfi sínu sítt grunduðu. Í þá gömlu góðu daga tóku menn óknyttadrengi til handargagns og brytjuðu þá niður í beitu úti á sjó. Það fiskaðist stundum sæmilega á götustrákana, einkum þá rauðhærðu. Í annálum frá nítjándu öld má finna frásagnir af því hvernig menn sökkhlóðu skútur sínar eftir að hafa beitt rauðhærðum götulubbum og sumir hreinlega fiskuðu sig í kaf. 

Ráðning Guðmundar vekur athygli SE

Þá ég staldraði við á fæðingardeildinni

Þær eru víst nógu digrar ljósmæðurnar eftir áralangt ofeldi í skjóli hins opibera að þær fari ekki að jóðla í sig vöpplum og rjóma eftir vill með sultutaui í ofanálag. Það varðar við hegningarlög að stríðala fólk og fénað þar til það liggur afvelta og getur aungva björg sér veitt þegar óvönduð kvikindi koma askvaðandi og éta hinn afvelta eða nauðga honum.

Já ljósmæðgurnar eru sannarlega hnöttóttar og lýsið bókstaflega flæðir af þeim eins og vatn úr fossi ef þær taka fleiri en tvö skref í einu. Enda kvarta líkmenn mjög undan því að bera þvílík hross til grafar þegar þau falla frá, það sé eins og að drösla tugtonna steinnökkva út í garð.

Ég man alltaf, þá ég staldraði við á fæðingardeildinni, þegar yfirljósið kom skríðandi eins og jarðýta inn ganginn og dró ýstruna eftir gólfinu. Það var sjón að sjá. Þegar hún kom nær fóru að berast hljóð frá þessum ósköpum, einhverskonar tíst eins og í mús eða þvílíku nagdýri og þókti mér þetta furðu lítilfjörlegt hljóð í jafn umsvifamiklu og úttúttnuðu furðuverki. Þegar þessari ógnvekjandi fyrirburður hafði troðið sér inn á stofuna með fullkomnu ofbeldi, mesta furða að hurðarkarmarnir þyldu alla þá áreið, ráku öll blessuð nýfæddu börnin upp skerandi ramakvein því ekki var nóg með að yfirmæðgan sú arna tröllaukin á alla kanta heldur var svitaþefjanin af henni allt um lykjandi, mér liggur við að segja allt um kæfandi, að börnin ruku upp með andfælum og andarteppu. Já vinir mínir, það var ógurleg handkríkasterkja af þeirri konu. Þegar allt kemur til alls, þá væri vítavert af yfirvöldum að semja um kauphækkun svo gildvaxna stétt. Það er líka samdóma álit næringarfræðinga að ljósmægður beri að svelta þar til að hægt sé að vigta þær að venjulegum baðvogum í stað bílavoga í eigu hafnarsjóða landsins.

„Hefðum viljað borða vöfflurnar í dag“

Hæfileg laun krónur 400 þúsund og ekki orð um það meir ...

Bæjarstjórar eru ofmetin stétt labbakúta. Sjaldnast vita íbúar bæjanna hvað þessir einkennilegu þurfalingar hafa í laun annað en það að þeir séu með helmingi hærri og þaðan af hærri laun en borgarstjórar milljónaborga. Yfirleitt eru bæjarstjórar í Íslandi pólitískir snatar og vikapiltar einhverra flokkseigenda Sjálfstæðisflokksins og þurfa því ekki að standa neinum skil á hvað þeir séu með í laun, of slá um sig leyndarhjúpi frá persónuvernd eða jafnvel einhverri erlendri hernaðarstofnun. Og lýðurinn lætur sér þetta vel líka og sleikisr sér eins og kattarlæður upp við viðkomandi bæjarstjóra og eigendur hans. Það er varla hægt að komast lægra í lítilmennskunni og heimskunni.

Hvað hefur bæjarfélag upp á 1000 til 2000 manns að gera með spilltan bæjarstjóra með eina og hálfa til þrjár milljonir á mánuði? Auðvitað ekki neitt. Svoleiðis dýrum á að úthýsa ekki síðar en strax. Við búum í landi toppfígúra, þar sem ótrúlegum upphæðum er varið í toppfígúrur. Á sveitarstjórnar stiginu, hjá ríkinu og einkafyrirtækjum er allt útbíað í toppfígúrum sem sjúga til sín fjármuni eins og haugsugur og í mörgum tilfellum vinna þessar sugur meira ógagn en gagn og eru að öllu samanlögðu til bölvunar allri mennskri kind.

Ef ekki verður risið gegn toppfígúruvæðingunni á allra næstu misserum er hætt við að úrkynjunin komst á svo hátt stig að múgurinn þoli ekki lengur við og grípi til óyndisúrræða sem gætu orðið toppfígúrunum skeinuhætt. Að gjörspillt endemi skuli voga sér að gera slík strandhögg í sameiginlega sjóði landsmanna og raun ber vitni kallar náttúrlega ekki á annað róttæk viðbrögð í fyllingu tímans og gæti þá hugsast að Sjálfstæðisflokknum hefði betur þókt heima setið en af stað farið með spillinguna og toppfígúrvæðinguna. Hæfileg laun fyrir bæjarstjóraómynd í sveitarfélagi eins og Fjarðarbyggð eru krónur 400 þúsund á mánuði og ekki eyrir meir.

Fjarðabyggð ræður bæjarstjóra

,,Komi nú allir hrafnar hér" ...

Hún er geðug myndin sem fylgir þessari frétt af ljóninu sem er að bryðja veiðimanninn sálugua í sig. En þetta getur alltaf gerst og hefir gerst að fornu og nýju. Að minnsta kosti man ég vel eftir refaskyttunum sem enduðu í soltnum kjaftinum á melrökkunum. Stundum unnu refirnir og tófurnar svo vel af bráð sinni að ekkert var eftir nema skósólarnir; bölvuð kvikindin átu meira að segja nærbuxurnar sem mennirnir vóru í. Nú, það fannst ekki nema helmingurinn af Bjarna selaskyttu í fjörunni eftir að hann hugðist jaga seli á Fornuströnd. Selurinn sem Bjarni ætlaði að veiða komst nefnilega aftan að honum og át af honum skárri helminginn en skildi þann ljótari eftir.

Þarna í Afríku skilst mér það hafi verið veiðþjófar sem leónin lögðu sér til munns og ekki annað að sjá en þeir hafi verðskuldar slík örlög. Mér er hins vegar ekki fullkunnugt hvort Vilhjálmi sáluga bónda og hundi hans hafi líkað að enda sem fæða hrafna, máva og melrakka. En svo fór þó um síðir, að fyrrnefnd kvikindi gjörðu samblástur gegn Viljálmi og rakkanum Káti, rifu þá á hol og átu þá upp til agna. Reyndar drapst refurinn sem át leyndarlim Vilhjálms úr torkennilegri eitrun, en það stendur víst öllum á sama um það.

Þó má nú með ólíkindum telja söguna af því þegar Krisján rjúpnaskytta lenti óforvandis í kjaftinum á veiðifulgum sínum. Honum varð nefnileg á sú villa að leggja til atlögu við mannýgu rjúpunar norður á Ströndum. Um leið og Kristján hleypti af fyrsta skotinu umkringdu rjúpurnar hann og drápu á minnsta samviskubits. Það var víst sjón að sjá fyrir veslings björgunarsveitarmennina sem komu að ræflinum af honum Kristjáni og fluttu hann með sér til byggða. Svo fékk það prest til að jarðsyngja það sem eftir var af Kristjáni rjúpnaskyttu og sá náungi lét sér sæma að hefja líkræðuna á ,,Óhræsinu" eftir hann Jónas hérna úr Öxnadal, ,,Ein er upp til fjalla, yli húsa fjær", og klikkti svo út með Hjálmari frá Bólu: ,,komi nú allir hrafnar hér hans á leiði að skíta."

Ljón átu veiðiþjófa

Kynferðiskvillar fyrr og nú

Ósköp er nú notalegt og þjóðlegt að vita til þess að blessaður lekandi sé aftur kominn á fljúgandi blúss, sona eins og í gamla daga. Í gamla daga var bókstaflega allt krökkt af lekandagrýlum, sem báru fagnaðarerindið út á endurgjalds. Þá var nú fladraraútbreiðslan ekki síður við skap þjóðarinnar og þeir tímar vóru að aunginn var maður með mönnum nema hann væri leikvöllur fladrarans og kennspipt með bæði með fladrara og lekanda var eftirsótt af karlmennum um land allt. Jomm.

Fyrir kom, man ég, að stöku maður fékk sig fullsaddann af ærslum flatlúsa á vissum líkamspörtum og skar upp herör gegn veslings litlu dýrunum og réðust á þau með steinolíu eða hárlakki. Einn sprautaði úr háfum brúsa af hárlakki yfir nárann á sér til að flæma þaðan fladdarasverm. Að vísu dóu allar þær flatlýs em ekki tókst að flýja í tæka tíð, en náunginn varð náttúrulaus til lífstíðar eftir þessa aðgerð. Það var eiginlega gott á helvítið, því sannarlega varðaði athæfi hans við dýraverndarlög.

Nú verður uppi fótur og fit hjá landlækni og fínum kellíngartausum ef þetta lið heyrir minnst á lekanda. Og fladdarinn er alveg forboðin á heimílum þessa fólks. Þegar karlar þessara kérlínga koma úr vel heppnuðum ferðum til útlandi byrja þeir á að taka inn svo rótsterkt eitur að þvagið úr þeim verður eins og tjara. Eitur þetta er semsé læknismeðal, sem kemur í veg fyrir óþrifnaðarsjúkdóma á borð við lekanda og flatlús. Er nú af rómantíkin, sem lýsti sér í hinni sígildu og fögru ljóðlínu: ,,flatlús og lekandi hvíldu í ró." 

55 lekandatilfelli á fimm mánuðum

Verða þær ekki fluttar í Sorpu í hléinu

Já, já, þær skulu bara gera hlé á fundum til eilífðarnós þessa efrimillistéttarljósmæðgur með belginn fullann af pénígagræðgi. Vér eigum sem betur fer fullt af alminnilegu fólki, sem er boðið og búið að taka móti barnungunum fyrir ekki neitt. Bóndakonan Sigþrúður hefir þegar opnað fjárhúsið sitt fyrir sængurkonum, sem hún kalla sængurgeitur, og býðst til að taka á móti bara fyrir ánægjuna.

Svo eru það strákarnir á frystitogaranum fyrir norðan, þeir segjast geta afgreitt fjölmargar fæðingar á viku á frívöktunum. Það væri ekki amalegt fyrir bandóléttar kerlingartuðrur að vafra út í frystitogara og koma í land eftir mánuð með mánaðargamlan krakka og kanski orðnar óléttar aftur eftir togarakarlana.

Sona getum við afgreitt ljósmæðgnavandamálið á ofureinfaldan hátt. Þegar ljósmæðgurnar hafa verið aftengdar geta þær snúið sér alfarið að gefandi efrimillistéttarlíferni með humaráti og hvítvínsdrykkju, að maður minnist nú ekki á allt krampavínsþambið sem efrimillistéttin er fræg fyrir. Já, ég spái því að umrætt hlé á fundi ljósmæðgna verði notað til að moka þeim út úr húsakynnum Ríkissáttasemjara og flytja þær á vörubílsballi til fundar við maskínurnar í Sorpu.

Hlé á fundi vegna gagntilboðs