Spurði hvort þessi þjóðflokkur væri sona annarlegur frá náttúrunnar hendi

Hvað er nú verið að hafa fyrir því að senda þessa drengslána til útlanda til að tapa og tapa og gera sjálfum sér og þjóð sinni til hörmulegrar skammar? Það sást strax þegar drengirnir skjögruðu og slöguðu og höltruðu út á völlinn að þeir yrðu auðveld bráð og þeir virtust líka vera búnir að sætta sig við að verða rassskelltir eftir öllum kúnstarinnar reglum. Já, það var létt verk og löðurmannlegt fyrir Króata að valta yfir vankana frá Íslandi; við og við skruppu tveir eða þrír Króatar úr leiknum til að fara á klósettið eða út fyrir höllina að reykja og voru þá aðeins þrír til fjórir leikmenn þeirra inná að dusta garmana okkar til.

Ókunnugur maður, sem var á leiknum, spurði í forundran hvort þessi peyjar frá Íslandi væru drukknir eða hvort þessi þjóðflokkur væri svona annarlegur frá náttúrunnar hendi. Auðvitað varð fátt um svör, einhver umlaði eitthvað um helvítis rolur en annar, að sjálfsögðu Íslendingur, blótaði forfeðrum sínum í sand og ösku. Svo vöktu íslensku áhorfendurnir á leiknum athygli ókunnuga mannsins, sem lét þau orð falla að þessi kvikindi hefðu baulað eins og nautgripir á pöllunum og hefði þetta háttarleg vakið óhug annarra áhorfenda og vangaveltum um hvort gen úr sauðnautum hefði blandast saman við erfðabúskap þeirra.

Nú er tímabært að kalla þetta handboltalandslið, eð hvað við viljum kalla það, heim og forða okkur þannig frá meiri skömm. Það sér náttúrlega hver maður að sona lagað getur ekki gengið því ekki er það stefna íslensku þjóðarinnar að vera aðhlátursefni útlendinga og láta þá daga oss sundur og saman í háði, kalla oss hálfmenni, villumenni, skrælingjalýð og eilífðardrykkjurúta. 

Fjögurra marka tap eftir hetjulega baráttu

Norskur varðstjórahundur sem minnir á Hálfdán varðstjóra

Það er þó ljóti andskotans þorparinn þessi varðstjórahundur sem þeir ráku þarna í Noregi. Vonandi eru Norðmenn ekki sona allir sem einn, en hvað vitum við hér á Íslandi svo sem; þessir andskotar létu sig hafa það að reka forfeður okkar á haf út á sínum tíma og báðu þá aldregi þrífast. Og þrjóturinn lét skjólstæðinga sína gera sér ,,kynferðislega greiða", hvur anskotinn sem það kann að vera.

Einn er sá varðstjóri lögreglunnar á Íslandi, sem ber genabúskap Norðmanna, og þá ekki síst fyrrgreinds varðstjóra í Norge, næsta ómengaðann þrátt fyrir meir en þúsund ára aðskilnað þessara þjóðflokka. Hálfdán lögregluvarðstjóri er að mér sýnist í aungvu eftirbátur stéttarbróður síns í Norðvegi, nema síður sé. Því verður seint haldið fram að Hálfdán sé ekki röggsamt yfirvald og fylginn sér, því það er hann, svo sannarlega. Hann hefir oft verið ölvaður við störf sín, étið og reykt eiturlyfin sem hann hefir ,,haldlagt" eins og málvísindamenn kalla það þegar stöff er gjört upptækt.

Og Hálfdán varðstjóri hefir margsinnis verið sakaður um að hafa í frammi ástarlífstilburði við fanga, eða einhverja ráðaleysingja sem hann hefir hafi til yfirheyrslu. Það eru meira að segju uppi sögusagnir um að Hálfdán hafi handtekið einhvern eða einhvern fyrirvaralaust og haft viðkomandi meðs sér á lögreglustöðina og lokað hann inni í fangaklefa. Undir þeim kringumstæðum hafa, að sögn, hinir undarlegustu atburðir átt sér stað, sem benda ótvírætt til að Hálfdán varðstjóri gangi ekki alveg heill til skógar á kynferðissviðinu, sé ekki upp á rönd eins og sagt er. Rúmlega þrítugan fjölskylduföður, reglusaman og heilbrigðan í hvívetna, tók Hálfdán úr umferð um hábjartan dag í miðri viku og skilaði honum geggjuðum út í samfélagið daginn eftir; þegar maðurinn var laus úr prísundinni sakaði hann Hálfdán um að hafa framið ófagran kynlífsglæp á sér, en það stoðaði nú lítið í þessu tilfelli. Eins og ekkert væri laug Hálfdán stórglæp á móti upp á þetta manntetur og hann hvarf bak við rimlana og var haldið þar í mörg ár og þegar hann hafði lokið afplánuninni var farið með hann beint á geðveikrahælið.

Rekinn fyrir mök við uppljóstrara

Til er fólk sem lætur sig ekki henda að svelgjast á skinhelgi og gluggaskrautshlutverki sínu

Katrínu Jakobsdóttur svelgist ekki á skinhelgini, hræsninni og gluggaskrautshlutverkinu. Í dag uppgötvaði þessi sérkennilegi lukkuriddari, að það væri unnið ,,stórkostleg" starf á Landspítalanum, en samkvæmt heimildum stakk þetta stjórnmálamannsígildi nefinu rétt sem snöggvast inn á spítalann í morgun. Og satt að segja varð starfsfólk Landspítalans að hlaupa afsíðis til að hlægja að gasprinu í forsætisráðherramyndinni, sem valsaði eins og hræddur hani um gólf spítalans í fylgd heilbrigðisráðherra, sjálfri Swandeesý Sendiherrans, sem hafði það hlutverk í ferðinni að gæta Katrínar, að hún gerði sér ekki óþægilega til skammar frammi fyrir læknum og hjúkrunarliði og draga han burt ef hún færi að bulla fram úr hófi.

Þegar telpurnar úr barnadeild Flokkseigendafélags VG voru horfnar á braut, safnaðist starfsfólk og sjúklingar Landspítalans saman og grenjuðu af hlátri. Og svo var hláturinn innilegur að læknar máttu taka upp sprautur sínar og sprauta nokkra sjúklinga sem voru nær andaðir af óstöðvandi hláturrokum. Það hefði ekki verið hlegið meira á Landspítalanum þó svo skoffínið og uppskafninurinn Bör Börson hefði komið í heimsókn og látið ljós sitt skína.

En svo eru aðrir sem ekki er hlátur í hug og fara að nötra innra með sér af skömm þegar þeir heyra í lukkuriddurum og gáfumennum VG í fjölmiðlum. Þessir ,,aðrir" skilja nákvæmlega ekki hætishót í fólki eins og Swandeesý, Katrínu og fleirum, sem virðast haf gert sér að lífshugsjón að ganga frá vinstripólitík í landinu í eitt skipti fyrir öll með því að hórast opinberlega með Sjálfstæðisflokknum og Framsókn á altari auðvaldsins í helgidómi Mammóns. En Katrínu svelgist ekki á í skinhelginni og blaðurgasprinu og það gjörir Swandeesý ekki heldur, enda er hún vel upp alin af Sendiherranum mikla, sem margir hafa furðað sig á hafi ekki fyrir löngu hreinlega drukknaði í öllum skinhelgisvaðlinum sem honum hefur tekist að dæla upp úr sér.   

„Stórkostlegt“ starf á Landspítalanum

Náfrænkurnar Vigdís og Kolbrún á hálum ís

Nú skal láta sverfa til stáls af háfu stjórnmálaskörunganna Vigdísar Hauks, sem Framsókn hafnaði, og Kolbrúnar Baldurs, sem Íhaldið vildi ekki sjá, og koma borgarstjóra Reykjavíkur í tugthúsið fyrir hræðilega glæpi í gamla stríðsbragganum í Nauthólsvík. Miðað við þann hug sem er í fyrrgreindum stjórnmálaskörungum munu þær ekki telja eftir sér að koma böndum á Dag B. og draga hann á höndum yfir Hellisheiði og austur á Litla Hraun. Ef þær frændsystur fengju að ráða mundu þær glaðar dæma afbrotamanninn Dag B. í ævilangt fangelsi með þeirri kvöð að þann dóm mætti aldrei milda eða fella niður.

Þess ber auðvitað að geta, að Vigdís og Kolbrún eru náfænkur, báðar komnar út af spánverjanum Don Kíkóta og hafa í blóði sínu sanna áráttu til að berjast við vindmyllur. Til að mynda hefir Vigdís þráfaldlega hjólað í hinar og þessar myllur og haft það eitt upp úr krafsinu að fá myllublað í hausin og kastast sem fífupoka langt út í móa. Frú Kolbrún, sem er gömul vildarvinkona frú Ingveldar, er að vísu ekki eins hamrömm og Vigdís kerling, hún var búin að fá sig fullsadda af því að berjast við drauga, djöfla og vindmyllur innan Sjálfstæðisflokksins og lagði á flótta og fékk poletíkst hæli hjá frú Sæland í Fokki Fólsins, en sá merkisfélagsskapur er að hálfu leyti klausturflokkur upp á sigmundsku og auk þess alveg frábærlega kauðskur að allan annan hátt, en hann er fínn fyrir frú Kolbrúnu.

En þegar ríkisstjórnin verður búin að seinnka eða flýta klukkunni um einn eða fleiri klukkutíma þá falla stjörnur eins og stjórnmálaskörungarnir Vigdís og Kolbrún eins og útkulnaðir vígaknettir út af festingunni, því það litla sem regla er á í þeirra andlega lífa mun ekki þola tímabreytinguna þar með má telja þær út og koma þeim fyrir á safninu fyrir ónýta stjórnmálaskrjóða. Og ef þær vísa braggamálinu til lögreglu er viðbúið að lögreglan hantaki þær og komi þeim í höndur fagfólks, sem fær það verkefni að ráða fram úr vanda þeirra.   

Minnihlutinn vill sjá frekari rannsókn

Misheppnuð tilraun Vondulyktarinnar

Enn eru oss í fersku minni dagarnir þegar Brynjar Vondalykt barðist við að finnu upp, hanna og framleiða nothæfa og vinsæla rúnkunarvél, sem mundi afla honum frægðar og frama. Til að prófa maskínuna fékk hann heiðursfólkið Máríu Borgargagn og Indriða Handreð og munaði minnstu að í fyrstu tilraun yrðu þau úr heimi höll, því einhverstaðar leiddi út snarpur rafstraumur, sem hefði auðveldlega getað drepið nautgrip. En Borgargagnið og Handreðurinn eru hörð af sér, svo sem kunnugt er, og sluppu fyrir horn úr þeirri raun. En þá Vondalyktin bað frú Ingveldi að taka þátt í uppfindningunni rak hún honum á kjaftinn og þar með var það mál útrætt, ek Kolbeinn vesalingurinn varð hræddur og hljóp í skelfinu inn í hjónaherbérgi og skreið það undir rúm.

Fyrst hið elektróníska tæki var úr sögunni vegna tæknilegra örðugleika og lífhættu sem tólið setti tilraunadýrin í varð uppfindningamaðurinn að grípa til annarra méðala. Hann settist niður og rissaði nýja útfærslu niður á blað. Nú skyldi fróunarvélin verða benzín- eða hráolíuknúin. Og Brynjar Vondalykt komst fljótlega yfir vél að gerðinni Lister, sem frændi hans, sem er bóndi, hafði notað við súgþurkun á heyi. Það lá við að tilraunastofan hristist í sundur út og lægu sem rústir einar, af hávaðadjöfulskapnum í súgþurkunarvélinni þegar hún var komin í gang, og Máría Borgargagn gnötraði stafanna á milli við tilraunirnar, en Handreðurinn fór í keng og munaði minnstu að hann yrði að kroppinbak.

Jú, Lister súgþurkunarvélin var reyndist kraftmikil og gat auðveldlega knúið hundrað kynlífstæki af ógnarkrafti. En áhöldin sjálf reyndust því miður ekki nógu vel, þau meiddu notandann, slösuðu hann hreinlega. Þegar þarna var komið sögu var Brynjar Vondalykt handtekinn og borinn út úr íbúð sinni að beiðni annarra íbúa blokkarinnar og Listerinn var gerð upptæk og rúnkunarvélin sjálf tekin úr umferð og henni eytt að viðstaddri lögreglusveit, en Vondalyktin var kærð á grundvelli hegnigarlaga um persónur sem særa blygðan fólks og espa þær til ósæmilegra athafna í kynferðisskyni.

Kynlífstæki bannað á tæknisýningu

Framsóknaráróður af fágætri tegund í höfuðstöðvum öreiganna

Það var mikið að eitthvað uppbyggjandi birtist á vef Starfsgreinasambandsins, sem er svo kunnugt er undir forsæti framsóknarsteggsins Björns Framsóknarmanns frá Akureyri. Það er nú kall í krapinu hann Björn Framsóknarmaður og vel tengdur hinni ævafornu Framsóknarmaddömu, sem árum saman hefir legið í kör í fjósi sínu, elliær, geggjuð og galin, já og oftar en ekki töluvert ölvuð í kör sinni. 

En nú hefir sem sé kærleikurinn skotið rótum í beykistöð litla framsóknarstúfins frá Akureyri undir nafninu ,,10 Ways to Attract Womwn - Love Systems." Hvorki meira né minna. Það er afar intressant að einn simpill verkalýðsforstjóri á vegum gömlu Framsóknarmaddömunnar skuli, án þess nokkur gæti rönd við reist, hafa tekist að þróa og hanna ástarkerfi, sem sé: Love Systems. Sonalöguð framkoma minnir á Fjandann úr sauðarleggnum og Andskotann upp úr súru. Hinsvegar veit aunginn til hvers framsóknarsteggurinn ætlar að brúka ,,ástarkerfið" til hagsbóta fyrir sárafátækt verkafólk, en eitthvað mun minnst á í leiðbeiningum með kerfinu, að það eigi að kenna skuldugum fátæklingum að elsa og virða gömlu Framsóknarmaddömuna, Sigurð Inga og Litlu Gölu Hænuna.

Um innihald framsóknaráróðurins ,,Love Systems" er ef til vill hyggilegast að hafa sem fæst orð. Þó er engan veginn hægt að horfa framhjá öllu hinu róttæka framsóknarklámi og þeim kynferðislega áróðri sem einkennir ástarsuystémið atarna og virðist vera ætlað til að draga kærleikann niður í svað kynóra sem hvergi eiga sér hliðstæður nema í svínastíunni og í fjárhúsum um fengitímann. Og svo er viðkvæmu blómi eins og Flosa krataunga, sem sat á barnum fyrir Alþýðubandalagið í gamla daga, gert að sitja faman við skjáinn og lifa sig inn í framsóknargetnaðinn ,,Love Systems", sem svo sannarlega gæti afvegaleitt drenginn og valið honum óbætanlegum andlegu skaða. Sona meðferð á Flosa geyinu ætti að varða við barnaverndarlög og væri réttast að fangelsa dárana sem neyddu þennan áróðursóþverra upp á strákangann.

Tölvuárás á SGS

Þetta galna Trumpgerpi

Ljóti titturinn þetta andskotans Trump þarna í USA. Ég er næstum viss um að aldrei hefir annað eins skrípi komist nokkurs staðar til valda, ekki einusinni í lítilfjörlegustu hundahreinsunarnefnd. Að stóreflis þjóðasamsteypa skuli fá annað eins erkifífl yfir sig er svo fáránlegt, að ekki er annað hægt en að hlægja að. Og þó að það sem við verðum að neyðast til að kalla íslenska stjórnmálamenn sé fram úr hófi bágur söfnuður þá eru þeir þó ívið skárri en þetta galna Trumpgerpi.

Því miður verður samt að gera ráð fyrir að Trumpurinn eigi sína aðdáendur í röðum íslenskra stjórnmálasnata, rétt eins og vissir ódámar blótuðu, og blóta víst enn, Hitlir, Mússólína og Franco á laun og hafðu læst herbergi í híbýlum sínum hvar skilirí af nefndum föntum prýða veggi og stormsveitarfrakkar og gestapójakkar hanga á slám og hakakrossfáni Þriðja ríkisins blaktir við hún á til þess gerðri innanhússflaggstöng og vifta látin halda lífi í bölvaðri dulunni. Að heimíli frú Ingveldar og Kolbeins er sona niðurgrafið herbergi, akkúrat þar undir sem stofan er, og þjónar það rými hitlirískum helgidómi sem einungis útvaldir fá að berja augum, en það eru auk þeirra hjóna þeir Brynjar Vondalykt, Máría Borgargagn, Óli Apaköttur, Indriði Handreður. Þessu til viðbótar má geta þess að heiðursfraukan Sigurveig Dræsa fékk endrum og eins að vera viðstödd helgileiki í þessu vel dulda leyniherbergi áður en hún fór á hælið og var kyrrsett þar í einsmannsklefa.

Látum oss sjá fyrir hugskotssjónum vorum Steingrím J. forseta heimta stórfjarmuni til að reisa vegg, sem aunginn kæmist yfir annar en foglinn fljúgandi, á þeim stað þar sem styðst er milli Gilsfjarðar og Bitrufjarðar, til að varna því að Vestfirðingar geti flúið suður á land. Auðvitað væri áminnstum Steingrími trúandi til þessháttar herferðar, en sem betur fer mundu góðgjarnir þegnar Íslands taka í hnakkadrambið á Steingrími forseta og kasta honum á haf út ef hann léti til skarar skríða með fyrrnefnda hugsjón. En vestrí USA ólmast titturinn Trump eins og vitstola griðungur við að nauðga fé út úr skattborgurum sínum í að koma upp múr til að varna Mexíkóum að komast yfir landamærin til USA. Og enginn gerir sig líklegan til að grípa í hárlubbann á þessu leiðindatrumpi og sveifla því af hendi út í buskann.

Hugsanlega lokaðar árum saman

Sjóðurinn hefir af þjófsvöldum þykknað

Sjóðir Tryggingastofnunar hafa af þjófsvöldum þykknað og samkvæmt venju er aunginn sekur og því síður ber einhver ábyrgð á að ræna öryrkja, enda þykir þjófnaður af öryrkjum heldur lítilmótleg iðja. Þó er svokölluðum frjálshyggjumönnum, en þeim er innprentað að vera í nöp við aumingja, svo sem ekki á móti skapi að eitthvert slangur af öryrkjum hrökkvi uppaf úr ófeiti. Á þessari stundu er óvíst hvort frjálshyggjulýður hefir hreiðrað um sig í Tryggingastofnun og gert sér hægt um vik og reynt að reikna öryrkja í hálfu verri hungursneyð en lög og reglur segja til um; sem sé láta tölfræðina velta þessum óþurftaöryrkjum út af borðinu.

Og hafa þau sæmdarhjón, frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður rætt öryrkjavandamálið við elhúsborðið heima hjá sér. Þeirra meining hefir löngum verið að með tíð og tíma setji öryrkjaóbermin landið á hausinn og þar með sé þjóðskipulagið fyrir bí og allt fari til Andskotans í Helvíti. Þetta er vægast sagt hrottafengin tilhugsun fyrir sæmdarfólk, sem hefir borið hitann og þungann af velmegun borgarastéttarinnar, eða burgeisanna, eins og öfundsjúkir drullugemlingar kalla það.

Nú mætti ætla að lögreglan hafi verið kölluð til út af hinum volduga og skipulagða þjófnaði af öryrkjunum. En, neinei, ekki alveg. Engin lögregla hefir enn verið kölluð út og ennþá hefir ekki nokkrum manni í Tryggingastofnun eða ráðuneyti örorkubóta komið til hugar að fá til þess bær yfirvöld til að gæta rannsóknarhagsmuna í þessu dularfulla máli. Hvað væri gert við svangann drykkjurút sem vafraði inn til öryrkja og stæli þeim hinum litla mat frá honum? Sá þrjótur fengi að fljúga öfugur í fangelsið upp á vatn og brauð. En þegar öryrkjar eru rændir mil-jörðum á mil-jarða ofan af einbeittum þjófsvilja finnst aunginn þjófur, aunginn sem ber ábyrgð og á að fara í steininn, aunginn sem skipulagði glæpinn.

Skoða þarf hvert einasta tilvik

Hann Baddó litli er kynjakall

Hann Baddó er drengur sem ekki lætur að sér hæða og er auk þess kominn svo langt í þroskaferlinu að verkafólk er ekki til í hans huga, aðeins gróssérar, dírektörar og konsúlar, ásamt hershöfðingjum, bankistjórum og aflandseyjungum. Þá verður það altént reiknað Baddó til tekna, að hann getur pissað standandi eins og hvurt annað merhross úr kynjafræðininni.

Kynjafræði er annars allra skemmtilegasta rugl. Eins og nafnið bendir til, þá fjalla umgetin græði um kynjar, ólíkindi, hindurvitni og lygasögur af sverari sortinni. Þeir sem kenna þessi fræði ganga undir heiðurstitlum á borð við kynjamaður, kynjakolla, kynjúngur, kynvillúngur, jafnvel klofþefjungur hefir heyrst um slíka kennslumenn. Eru þessir fræðarar í miklum metum hjá íbúum géðveikrahæla og algengt þar um slóðir að sjúklingarnir sláist um að fá að vera kynlegasti kennslumaðurinn. 

Mest er þó um dýrðir þegar Baddó tekur sig til og syngur: ,,Ó, Reykfjörð, Reykfjörð, þú ert eins og pappakassi á gaddavírsgirðingu, óóóóóó ... kata litla tindilfætt etur skran úr steingrímsætt, veslings litla kata, kræklótt eins og skata, ja eða öllu heldur: beygluð eins og fata? Jomm. Það er kattarskítur í veskinu, Vambi minn. 

Rifist um mismunandi staðreyndir

Var yfirbugaður

Á daglegri yfirferð minni um fréttaveitur fjölmiðlanna nú undir kveld vakti athygli mína fyrirsögn þess efnis að einhver hefði verið yfirbugaður á Landspítalanum. Ég þóttist samstundis sjá, að nú væru þeir farnir að embætta stórbófa með því að láta hámenntaða lækna og enn menntaðri hjúkrunarkonur koma dæmdum óbótalýð fyrir kattarnef. Og sem í sjónhending birstist hinn fornfrægi kappi, Gottfreð Gotfreðsson læknir, sem þjóðin elskar og dáir, fyrir fyrir hugskotssjónum mín, íklæddur læknisskrúða og þess albúinn að stytta einhverjum fantinum aldur með til þess gerðu verfæri. Hinsvegar er ímyndunarafli mínu öldungis ofvaxið að sjá eitthvert eitt verkfæri í höndum hins magnþrungna læknis, sem hann gæti sýslað með við aftökur; skaröxi, eitusprauta, atgeir, kyrkingarkló, öll þessi áhöld og mörg, mörg fleiri leika í höndum hans og trúlega hrein unun fyrir afbrotamann að láta Gottfreð lækni embætta sig með einhverju fyrrnefndra tækja.

En er betur var að gáð varð ég fyrir mestu vonbrigðum, því það sem kom á eftir hinni glæsilegu fyrirsögn ,,Var yfirbugaður á Landspítalanum" stóðst aungvar væntingar. Í stað þess að lesa um, að nú hefði ríkisisjórnin uppvakið dauðarefsingar við glæpum, sem væru framkvæmdar af fagaðilum á Landspítalanum, þá kemur langloka um slagsmál starfsfólks Landsspítalans við órólegan mann, sem virðis vera furðu útsjónarsamanur við að gera eitthvað af sér inni á spítalanum. Auðvitað er Gottfreð læknir manna vanastur að eiga við sona tilfelli; hann hefir í árafjöld komið með sprautu sína reidda að ólátabelgnum og sprautað þá málalengingalaust í efturendann með einhverri krassandi blöndu, en af slíkum gleðskap á Gottfreð nóg í fórum sínum.

Eitt sinn trylltist kerlingarálft, talin fín frú, rík og mikils metin, á stofunni hjá Gottfreði. Var konugarmurinn svo ill, að hún reyndi að teygja sig eftir skurðarhnífi Gottfreðs, sem lá þar á borði, og ætlaði sér að gera þá einu óperasjón á Gottfreði sem til sigurs dygði. En Gottfreð Gottfreðsson varð fyrri til, greip óhræddur til sprautu sinnar og kafrak hana í digra rassakinn frúarinnar. Vissulega hoppaði kerlingin eins og fluga á gólfinu þegar hún fékk stunguna, svo lagðist hún á fjóra fætur og trítlaði eins og hlýðinn heimilishundur út af stofu Gottfreðs; þannig lallaði hún heim til sín og raka annað slagið upp bofs eins og hvolpur. Hann hafði dælt úr fullri sprautu af kratavírusupplausn í í botn kerlingar svo að nú segist hún vera eitthvað allt annað en hún er í raun og veru, er orðin sleip í lygum og tilbúin að selja sig gamla fautanum á Höfuðbólinu.  

Var yfirbugaður á Landspítalanum