Snati Djöfull Gúgúdóttir

Þetta líkar mér. Þá fyrst verður gaman að lifa þegar mannanöfn á Íslandi verða orðin ein allsherjar grængolandi fávitasamkoma og börn vera skírð hundsnöfnum og djöfla; þessu höfum vér lengi beðið eftir. Og þegar geggjaði pokapresturinn hefir ausið barnungann vatni og skírt hann Snata Djöful Lúsífer, bjóða foreldrarnir nærstöddum upp á sterkt alkóhólískt brugg frá vefversluninni Kúkurogkaníll og landa frá ölgerðinni Axlar-Birni ehf. Það er margt gott í farvatninu hjá Hæmdallsæskunni í Sjálfstæðisflokknum og bráðum ætla þeir þar í flokk að stofna sér einhverskonar nasíperrafélag um fullveldi eða fyllikallaveldi.

Það gefur augaleið að eitthvað stendur til þegar ráðherranefnur Flokksins fara fram með mannanafna- og sprúttfrelsi. Soleiðis tilfæringar vita á svæsið hneykslismál innan Flokksins, svo stórbrotið að Flokkurinn muni riða til falls og falla í eina rjúkandi rúst, ef ekkert verður að gert. Þegar svo er komið er ágætt vera búið að henda út fáránlegum vitleysismálum í örvæntingarfullri von um að rykið sem það þyrlar upp fylli glyrnur kjósendanna og blindi þá svo að þeir viti ekki sitt rjúkandi ráð.

Sennilegt er, að einhverjir hroðalegir glæpir séu rétt við að sannast á Flokkinn og að bráðlega muni Helgi Seljan standa hróðugur höfuðsvörðum hans. Í þeirri voðalegu stöðu er ekki ónýtt að hafa spræka krakkadela úr Heimdalli til að drepa málum á dreif og rugla umræðuna um glæpaverk Flokksins þannig að glæpirnir renni ljúflega niðrum kokið ákjósendaskjátunum. 

Reglur um mannanöfn rýmkaðar

Annar handleggur

Þetta aumkunnarverða þúfnatittlingahjal Maradonnu ,,söngkonu" minnir á þegar matsveinninn sagðist vera drepast í rassgatinu þegar sýrimaðurin ræsti hann. So hljóp matsveinninn inn í klefa til vélstjórans og bar á hann þungar sakir, sem vélstjórinn jánkaði að vísu, en bað í leiðinn matsveininn að fara til andskotans og halda kjafti. Þá staulaðist matsveinninn eins og vægbrotinn fugl upp í eldhús og gerði þer dulítið ljótt, sem ekki er hægt að segja frá. Þess ber að geta að matsveininn var nakinn þegar þetta gerðist.

En það ku samt ekki allt vera eins og það sýnist með Maradonnu sögkonu. Miðað við volæðistóninn í henni, þá getur hver maður séð að hún er að skrópa; henni er ekkert íllt, manneskjufjandanum, allrasíst í bláendanum eins og matsveininum forðum daga. Það má svo sem hvur maður vera feginn að þurfa ekki að sitja undir öskrum og náýlfri Maradonnu, því það hefir sýnt sig að org hennar og grénj hefir vond áhrif á heilsu þeirra er á hlýða.

Því er við að bæta, að eitt sinn gjörðist það á tómleikum Maradonu, að óþverrapest sló fram í salinn og fóru áheyrendur margir að kúgast og sumir gubbuðu á gófið, eða á bakið á næsta manni. Þegar til átti að taka hafði Maradonna gert í buxurnar þegar hún var að rembast við öskra eina af öskursymfóníunum sínum. Hún var so borin úr húsi og sagt að láta aldrei sjá sig þar aftur. Þetta gerðist sem sagt raunar á þeim árum þegar konur áttu ör-skjaldan samtal sín á millum, en um þær mundir átti Maradona í ástarsambandi við kaþólskann prest, óttalegan durg og pervertan, en það er víst annar handleggur.  

Madonna aflýsir tónleikum vegna sársauka

Þegar Hálfdán Varðstjóri handtók fémínístafélagið, hræmulega litlaust og do

Promm skromm romm Tomm. Svo frú Soley Tomm heldur að undanrennugutlið í VG hafi upplitast eða misst lit eftir að hún hætti að vera númer þar. Þess utan skiptir aungvu máli hvað Soley Tromm heldur, hvort hún heldur þetta eða hitt eða alls ekki neitt. Þegar Soley og það fólk yfirtók VG með Flokkseigendafélaginu var VG í raun og veru búið að vera. Fémínístaflokkar lifa skjaldan, eða aldrei, lengi, þeir drepast úti á víðavangi og fáir sakna þeirra. Það varð nokkuð fljótlega ljóst eftir stofnun VG, að þeim fokki var ekki ætlað að vera vinstriflokkur, þrátt fyrir nafnið, allrasíst vinstrisósíalískur flokkur, um það sáu loddararnir Stenngrímur Johoð og Swabbó Gests og fengu til liðs við sig borgarlegt cocopupuffshyski af háskólalóðinni, undanrennusálir og dekurdýr, öllu þessu tilheyrir frú Soleu Tomm fílí-romm-bomm-bomm.

Önnur frú, frú Ingveldur, hefir lengi haft lúmskt gaman að systur sinni Soley og spaugað með framgöngu hennar á hinu poletiska hlandsvelli. Eitt sinn, þá frú Ingveldur var nýbúin að skíta, lagði hún lykkju á leið sína og heimsókti höfuðstöðvar fémínístanna og hellti títurnar sem þar vóru fyrir blindfullar og beitti þeim sían eins og kvíaám á Austurvöllinn. Já, vinir mínir, það einmitt þegar allmargar konur vóru handteknar fyrir að rífa í sig blómstrin á Austurvelli eins og hungraðar rollur. Það var Hálfdán Varðstjóri sem sá um handtökuna og yfirheyrslurnar í þessu sóðalega máli.

Ekki er vitað fyrir víst hvort frú Tromm var í meðal þeirra sem Hálfdán Varðstjóri lokaði inni fangaklefunum þennan dag, en hitt er víst að Varðstjórinn var allur rifinn og tættur eftir fémínístana, sem voru illvígir og dónalegir og langt í frá samvinnuþýðir við lögregluna. Og fémínístarnir vóru líka rifnir og tættir eftir átökin og bölvuðu mikið þegar Hálfdán sagði þeim til syndanna og hélt mikla nærbuxnaræðu yfir þeim, því þetta vóru nærbuxnafémínístar, trylltir af ofstæki, en báru þó í brjósti leynda ást til Hálfdáns Varðstjóra, sem hann kunni, þrátt fyrir allt, vel að meta. Úr þessu varð hin megnasta hneisa, bæði fyrir lögregluembættið sem og fémínístafélagið, en þó tókst samt út yfir allan þjófabálk þegar í ljós kom, að meðal fémínístakérlínganna leyndist sá æruverðugi skallamunkur, hann Stenngrímur okkar, og var hann með bleyju, þá að var gáð, að blautbarnasið.

Sóley: VG sífellt litlausari

Hvurnig er hægt að pervertíséra eða aflífa einhvurn á villandi hátt

Það er auðvitað herfilegt að taka einhvern af lífi á villandi hátt. Svo er aftur annað mál hvað það er að aflífa á villandi hátt. Er átt við hálfkarað morð, eða er átt við þegar einhverjum er kálað í misgripum fyrir einhvern annan? Hvað er til dæmis að hafa hægðir á villandi hátt? Getið þið svarað því? Nei, það getið þið ekki því þið eruð slíkir nautshausar og grasasnar, að þið eigið ekkert gott skilið, en það skiljið þið auðvitað ekki. Pruff-piff.

Og Heilbrigðiseftirlit Suðurlands er óttalegt ómenningarjukk, mesta ómenningarjukk sem sést hefir á gjörvöllu Suðurlandi síðan Stjörnusýslumaðurinn Stones var hæstráðandi í Árnessýslu, en síðan eru liðin nokkur ár. Jamm. Nú er oss sú hin mikla ánægja leidd fyrir vorar hugskotssjónir þegar eitt heilbrigðiseftirlit aflífar fyrirtæki, nánar tiltekið fyrirtækið Joy, borið fram ,,Djooj." Oss gæti virst, að heilbrigðiseftirlitið komi á staðinn, leiði Joy út eins og afsláttarrollu, og skjóti það beint í hausinn með kindabyssu. Eða er málið ekki so einfalt? Kann að vera að heilbrigðiseftirlitið laumist að Joyinu og kasti handsprengju inn um gluggann á því og sprengi það til andskotans?

Jæja, hvað um það. Joyið ku vera dautt en þó ekki dautt; það sé mjög af því dregið en samt ekki tímabært að gefa út andlátvottorð og enn síður að taka gröfina fyrir ræfilinn. Eitthvað virðis Joy samt hafa verið mislagðar höndur við gólfefni, málningu og þurrlager, sem leiðir hugann að þeirri villuráfandi þurrkuntu, Snjáku Títu, sem legst með kvæntum mönnum rétt eins og þeir séu hennar þinglýstar eignir. Meira að segja Brynjar Vondalykt, hvurs hjúskaparstaða er óljós, hefir kvartað formlega til dómsmálaráðuneytisins undan svínslegum aðförum Títunnar við sig, heiðvirðan mann með lítt pervertar kenndir. En það er nú svo með dólgslegar tilfæringar Snjáku Títu við Brynjar Vondulykt, að þær eru allar á villandi hátt, þannig að ekki verður við neitt ráðið.

Heilbrigðiseftirlitið hafi tekið fyrirtækið af lífi

Lygasögur um aukinn kaupmátt og örlög hagfræðingsins í girðingu Ólafs bónda

Þær eru gamalkunnar lygasögurnar af ,,auknum kaupmætti" og heldur hvimleiðar, satt að segja. Ef þessar lygasögur væru ekki lygasögur heldur blákaldur sannleiki væru lægstu laun á Íslandi svo há, að venjulegur verkamaður þyrfti vörubíl við hvur mánaðarmót til að flytja launin heim að hallardyrum, því auðvitað mundi verkamaðurinn búa í höll. Þessar kaupmáttarlygar þjóna auðvitað sínum tilgangi, sem er að viðhalda ríkjandi þjóðskipulagi og hvað er þá betra en að dæla deyfilyfi frá hagfræðingasamlagi auðvaldsins inn í hausinn á hrekklausum lýðnum.

Um hagfræðinga er það annars að segja, að ráðlegast væri að hafa þá í hakk eins og hvurt annað skítapakk og gefa so vargfugli og refum bölvað hakkgumsið í þeirri von að þeim fækkaði eitthvað. Einusinni var hrossum gefið hagfræðingahakk og þau drápust öll innan tveggja sólarhringa.

Svo var það hagfræðingurinn sem fékk þá flugu í höfuðið að hann væri ekkert minna en sannheilagur maður. Hann lét útbúa geislahring til að hafa yfir hausamótunum og hætti að ganga í nærbuxum, því hann hélt að allir sannir englar og spámenn úr ríki Mammóns væru nærbuxnalausir. Að lokum fór auðvitað afleitlega fyrir þessum hagfræðingi, því hann álpaðist inn í girðingu úti í sveit hvar Ólafur bóndi geymdi yxni sín að sumrum. Hagfræðingsgarmurinn hélt að þetta væru kýr og ætlaði sér að hafa í frammi ósæmilegar tilfæringar við blessaðar skepnurnar. Hann varð því heldur undrandi þegar hinar meintu kýr ráku upp hræðileg öskur og hlupu allar sem ein að honum og gengu að honum dauðum. En eitt er þó víst: þessi umræddur hagfræðingur spann aldrei meir upp lygasögur um aukinn kaupmátt, þökk sé yxnunum í girðingu Ólafs bónda.

Kaupmáttur aukist mikið þrátt fyrir minni hækkun launa

Þegar hrúfublakurinn gjörði sig heimakominn hjá Gunnólfi skipstjóra

Það kvað vera lítil skemmtan fyrir menn þegar illhvelið hrúfublakur hefur sig á lopt og hlunkar sér ofan á smábáta úti á rúmsjó. Vitni segja, að hrúfublakurinn sé svo snar í snúningum við þessa iðju, að smábáturinn með með áhöfn allri sést aldregi meir; menn hafa getið sér til að hrúfublakurinn eti smábátinn og það er heyrir honum til eftir að báturinn er sokkinn um það bil tíu fimmtán faðma undir yfirborð sjávar. 

Eitthvert sinni, komst sona djöfuls hrúfublaðkskvikindi í ókjör af spíritusi, sem kastað hafði verið fyrir borð af skipi sem var að koma úr siglingu og átti að sækja síðar. Skipti aungvum togum, að hrúfublaðkurinn nagaði gat á plastbrúana er geymdu spírans og svalg allt úr þeim, hvurjum af öðrum, uns hann var orðinn ofurölvaður og að sama skapi illur í lund. En til að létta sér lund og gjöra sér gaman í spíritusvímunni tók hrúfublaðkurinn að stökkva upp úr sjónum trekk í trekk og nærstaddir sjómenn trúðu ekki sínum eigin augum og urðu hræddir.

Og sjóararnir máttu líka vera hræddir, því boðaföllin og skellirnir og öskrin í illhvelinu vóru hreint út sagt ægileg. Nú var heldur ekki lengi stærri tíðenda að bíða. Þarna var nærsveitis á miðunum hið rómaða fley Gunnólfs skipstjóra og útvegsbónda, þrjúhundruð tonna skip, vel málað og snurfusað. En áður en nokkurn varði, þá reis hrúfublaðkurinn í öllu sínu ölvaða veldi upp úr sjónum, rétt við hlið hafnökkva Gunnólfs, og hafði sig langt yfir borðstokkinn og hafnaði þversum á skipinu og lét þar fyrir berast. Gunnólfur skipstjóri varð afar skelfdur við að fá inn á þilfar hjá sér annan eins fisk og sjókind, en hann var þess vanastur að koma með létthlaðið skip inn til löndunar. En í þetta sinn stímdi hann inn í heimahöfn sína með einhverja stórkarlalegustu veiði sem þar hafði sést. Svo var hvelið skorið og etið og Gunnólfur fékk soldið af aukapéningum fyrir hvalketið og spikið, sem hann brúkaði til að fara á hóruhús í Reykjavík þegar hann átti næst erindi til höfuðstaðarins.   

Um 30 tonna hnúfubakur drapst við Hólmavík

Burt með þig skitan þín

Það er óhætt að segja um þingflokksherbergi Stenngríms og VG, að ,,hræsnisdruslur helvítis hangi þar á snaga", svo vitnað sé til Hjálmars skálds í Bólu. Og griðstúlka Stenngríms stígur nú fram og hræsnar fyrir litlu ljótu Flokkseigendaklíkuna, sem á og gerir VG út, og segir að ,,alltaf sé leiðinlegt þegar leiðir skiljast" og á þá við brotthlaup Andrésar Inga úr þingflokki VG í dag. 

Nei Katrín Jakobsdóttir þér hefir aldrei leiðst þegar einstaklingar hafa hrökklast úr flokknum ykkar Stenngríms Johoð. Þvert á móti hefur þú glaðst fyrir þína hönd og Flokkseigendanna í hvurt skipti sem einhver hefur hrokkið fyrir borð hjá ykkur. Þú hoppaðir og skoppaðir og lamdir saman lófum og skræktir ,,gaman gaman", þegar Stenngrímur var að svæla og hrekja Atla Gíslason, Jón Bjarnason, Lilju Mósesdóttur, Guðfríði Lilju og Ásmund Einar úr flokknum. Og ekki var víst gleðin minni þegar Ögmundur forðaði sér frá borði, eða þegar Stenngrímur aumingi flutti Árna heitinn Steinar eins og sveitarómaga hreppaflutningi milli kjördæma fyrir alþingiskosningarnar 2003, ef ef man rétt. Nei, ungfrú gluggaskraut, þú skalt bara halda þig áfram við hræsnina og svikaglennurnar, það býst aunginn við einu eða neinu við af þér meir. Burt með þig skitan þín!

En brátt verðum við blessunarlega laus við VG og allan viðbjóðinn sem því svikafyrirtæki fylgir. Það má vel vera, að Stenngrími hafi gefist vel um stund að fara að dæmi Sveins ins gæfurýra, sem fyrrnefndur Hjálmar frá Bólu orkti um, og liðugt hafi leikið í höndum hins orðhaga stjórnmálaskúms að sigla hátt á lekri kjafta-knörr og krækja með lyga-stýri slægðarinnar fyrir boða sannleikans og heiðarleikans. En nú er ýldustampurinn með VG-stimpilinn á rassakinninni alveg við að falla af stalli. 

„Alltaf leiðinlegt þegar leiðir skilja“

Ef að illa vættir inn um myrkragættir

Ekki er að því að spurja: jólatréð við borðsenda þingflokks Samherjanna í VG kom af fjöllum eins og jólasveinn þegar hún frétti af brottvikningu og brotthlaupi Andrésar hins frjálslynda. Það er svo sem ætíð sama sagan með þetta stuttpilsaða jólatré, það hefir aldrei hugmynd um neitt og skjaldan veit það hvort það er fyrir norðan land eða sunnan. Aunginn veit heldur hvaðan þetta kræklótta jólatré, með skrautið hringlandi utan á sér, rak á fjörur Stenngríms Johoð Samherja, en hvað um það, þá dubbaði hann þessa rekaspíru upp til þingmanns.

Þá ber frú Ingveldur, að umrætt jólatré hafi endrum og sinnum slæðst inn á helgarsamkvæmi á heimili hennar, en af vissum ástæðum verði ævinlega vísað á dyr af vissum ástæðum og það hafa bókstaflega orðið að opna alla glugga og dyr eftir að þetta kynduga tréverk var horfið á braut. En hvað um það, sona vill yfirgeníralformaðurinn Stenngrímur hafa það og hann lætur sér ekki muna um að hýða þá þingmenn sína, sem sýna af sér ömurlega breytni, með vendi, eins og gamla Grýla rassskellir sína jólasveina þegar þess þarf með.

En nú er komið að leiðarlokum hjá VG Samherjunum og brátt verður félagsskapur þeirra úr heimi hallur og urðaður utangarðs með lygurum, svikurum, arðræningjum og þjóðníðingum. Hafi einhver haldið að samherjasubbuskapurinn VG væri kirkjuhæfur og kirkjugræfur þá skjátlast þeim hinum sama hrapalega. Og það er sem skáldið Guðmundur bóndi Böðvarsson í Borgarfirði hafi haft Stenngrím og VG-hjörðina hans í huga þá er hann orkti: ,,Ef að illar vættir inn um myrkragættir bjóða svikasættir svo sem löngum ber við í heimi hér." Og fyrst minnsti sauðurinn hefir yfirgefið sinn vonda hirði þá er viðbúið að fleiri taki til fótanna og að lokum sitji hinn illi hirðir einn eftir með Samherjum sínum. 

Úrsögn Andrésar kom þingflokknum á óvart

Útskrifaður falleinkun og skömm úr VG-deild Samherjanna

Já, hann var víst rekinn úr flokknum fyrir linku og hentistefnu, en þeir sem þjást af þessháttar karakterbrestum eru líka kallaðir frjálslyndir og huglausir, vitlausir og hugsjónalausir og bjóða af sér hinn versta óþokka og skjaldnast álitnir í húsum hæfir. En Stenngrímur Johoð útskrifaði sem sé drengstaulann Andrés Inga úr VG með falleinkunn og rak fótinn í afturendann á honum um leið og piltkornið staulaðist út um dyrnar á þingflokksklíkuverelsi samherjaflokksins VG.

Andrés Ingi reynir náttúrlega eftir föngum að sýnast borubrattur og lætur sem hann hafi sagt sig úr þingflokki Samherja, en ekki verið rekinn með háðung. En það þýðir nú lítið fyrir dreng, sem vart er af blautbarnaskeiði ævinnar, að reyna að skrökva að fullorðnu fólki; honum væri nær að skríða inn í músarholuna sína og koma þaðan aldregi út aftur. So ... so hefir verið sagt frá opinberlega, að telpan Rósa Björk, sem verið hefir á mála hjá VG, sé bálíll úti í Samherjaflokkinn sinn og hafi ekki látið nokkurn lifandi mann ná í sig í tvo daga. Það þýðir áreiðanlega bara eitt: að Stenngrímur er á barmi þess að útskrifa hana líka með skammarlegri tossafalleinkunn. Það verður að segjast, að það er fjör í samherjasollinum hans Stenngríms og menn og konur þar vegin af hreinni góðsemi, eins og hjá Goðmundi á Glæsivöllum.

Hvað um Andrés Inga verður í poletiskum stórsjó líðandi stundar er ekki gott að segja, en vart verður honum í kot vísað. Eins og fyrr segir, leikur grunur á að veslingur sé ósköp frjálslyndur, eiginlega hálfgerður vandræðagöltur, og þar af leiðandi er ekki ólíklegt að hann gangi til liðs við Torgerði Katrínu og Viðreisn hennar, því frjálslyndi hans lýsir sér í stórum dráttum í aðdáun á kapítalísku þjóðskipulagi og auðvaldsbákninu ESB. Já, Andrés Ingi tæki sig vel út við hlið Torgerðar og hans Þorsteins Pálssonar Víglundssonar.

Andrés segir sig úr þingflokki VG

Hér fyrrum var tóbaksþjófnaður höfuðglæpur

Í þá gömlu góðu daga, þegar fár og hungur voru vort daglegt brauð á Íslandi, sögðu þeir sem sem af lifðu, að matarskortur og drepsóttir hefðu ekki verið það versta í þá daga. Það langversta var tóbaksleysið og þar á eftir brennivínsleysið. Ef menn höfðu nógan svartadauða og tóbak til nefs og lungna var hægt að lifa lengi án þess að eiga í soðið. Og ef einhver gerðist svo ófyrirleitinn að brjótast inn og stela tóbaki frá náunga sínum var hann óðar handsamaður og leiddur til snörunnar; en snaran sú hékk oftast niður úr sterku þvertré, sem lagt var yfir þröngan gilskorning, en stundum var snaran framan á bæjargafli eða viðkunnanlegum kletti, gjarnan úti við sjó.

Tóbaksþjófurinn á Ísafirði hefir áreiðanlega verið aðfram kominn af tóbaksleysi og vafalaust hefir hungrið lengi sorfið að honum, að ekki sé misst á brennivínsleysið. Maðurinn er eflaust öreigi, sem auðvaldið og krataeðlisfantarnir hafa tekið sig saman um að svelta til hlýðni við borgaralegar siðvenjur. Hann hefir og verið mjög örvinglaður þegar hann skreið inn um gluggann í krambúðinni Hamraborg, enda kom í ljós, þá er hann var handtekinn, að hann mundi ekki lengur hvað hann heitir; en hann var búinn að reykja upp úr þremur vindlingspökkum þegar að var komið og stífla báðar nasir með fáheyrðum neftóbaksvaðli og sat flötum beinum á búðargólfinu, lamaður af tóbaksnautn.

Hinsvegar fór lögreglan á Vestfjörðum illa að ráði sínu er henni var falið að rannsaka innbrotið í Hamraborg, því hún stormaði út í Bolungarvík og leitaði þar dauðaleit að höndluninni Hamraborg, en án árangurs. Þetta er svo sem ekki í fyrsta skipti sem lögreglan þar vestra stingur fingri í illilega rangan þumal. Hvernig var það nú þegar lögregla og sýslumaður á Vestfjörðum handtóku sárameinlausa kvenpersónu, að órannsökuðu máli, fyrir að hafa nauðgað og slasað tvo vestfirska heiðursmenn? Það fór eins og til var stofnað, allt út um læri og maga og heiðursmennirnir máttu sitja undir því að vera aðhlátursefni samborgara sinna í mörg ár á eftir. En frekar en ekki neitt handtók lögreglan drukkinn Bolvíking og hafði hann með sér inn á Ísafjörð og kærðu hann, alsaklausan manninn, fyrir innbrot, tóbaksþjófnað og hórdóm.  

Lögreglan leitar að tóbaksþjófi