Ánægjuleg niðurstaða.

Það er gleðilegt til að vita, að þjóðin skuli vera jafn andvíg kvótakerfinu og umrædd skoðananakönnun gefur til kynna. Í ljósi þessa, held ég að varla verði undan því vikist að taka fiskveiðistjórnunarkerfið til alvarlegrar endurskoðunnar og gera á því þær breytingar sem fólkið í landinu, eigendur fiskveiðiauðlindarinnar, sættir sig við.

Rúm 70% andvíg kvótakerfinu

Hin ógleymanlega lífsreynsla Elísabetar. III. hluti. Sögulok.

... Nú liðu rúm tíu ár, án þess ég frétti eitt eða neitt meir af Elísabetu; hafði allan tíman staðið í þeirri meiningu, að hún hefði fengið lögregluna eða meindýraeyði til að hreinsa út hjá sér.

Svo var það fyrir skemmstu, að ég rakst á gamlan kunningja minn, sem ég hafði ekki hitt lengi, fyrir tilviljun á götu. Við fórum inn á kaffihús og skröfuðum saman drjúga stund og af mikilli vinsemd yfir kaffibolla. Þar koma, að fornvinur minn minntist eitthvað á hana Elísabetu, sem við þekktum báðir hér fyrrmeir. Kom þá upp úr dúrnum, að Elísabet situr enn þann dag í dag uppi með ólánsgemlinginn atarna, sem slæðst hafði heim með henni hér um árið. Hún hafði semsé, þegar til kom, heykst á að reka hann af höndum sér, og því fór sem fór. Nú hýrist hún í sárri örbyrgð í niðurgrafinni, loftlausri og daunillri kjallarakytru, ásamt þremur börnum sínum og þessum líka dásamlega manni, sem hún fær reyndar frí frá þegar hann er í afplánum í Hrauninu, en það gerist sem betur fer alltaf annað slagið.

En hvað sem fjölskylduhögum Elísabetar líður, má fastlega gera ráð fyrir, að henni verði ósjaldan hugsað til kvöldstundarinnar afdrifaríku, þegar hún, svo að segja, fiskaði mannsefni sitt upp úr morauðum drullupolli á götunni. Þessi hörmungarsaga hefur, á sinn hátt, einlægt minnt mig á söguna af því þegar Gunnar Hámundarson guggnaði á að fara utan, en valdi sér heldur að bíða örlaga sinna heima á Hlíðarenda með eiginkonu sinni. ...

Árni Páll Árnason var sér til stórskammar í Sifrinu.

Mig rak algjörlega í rogastans þegar samfylkingarmaðurinn og fambjóðandinn Árni Páll Árnason hóf upp raust sína í Silfri Egils áðan og lét dæluna ganga yfir Vinstri græna, eins og þeir hefðu stolið einhverju frá honum, eða valdið honum öðrum alvarlegum búsifjum.

Ég hef verið að gera mér vonir um að aðstandendur stjórnarandstöðuflokkana, létu það vera að klóra glyrnurnar úr hverjum öðrum, a.m.k. fram að kosningum. Í mínum huga snýst valið að þessu sinni aðeins og eitt: Á núverandi ríkisstjórn að halda áfram eftir kosningar, eða fær stjórnarandstaðan nægilegt fylgi til að mynda ríkisstjórn. Þessvegna eiga stjórnarandstöðuflokkarnir að einbeita sér að því einu að ná sem mestu fylgi af ríkisstjórnarflokkunum. Út frá því sjónarmiði skoðast umrædd framganga Árna Páls skemmdarverk af versta tagi. Honum væri fjandans nær að eyða heldur kröftum sínum í að laga þannig til innan Samfylkingarinnar að líkur væru á að húm næði til sín fylgi frá Sjálfstæðisflokknum og Framsóknarflokknum.  

Hin ógleymanlega lífsreynsla Elísabetar. II. hluti.

... Elísabetu sortnaði verulega fyrir augum við að líta það sem við blasti. Hún hafði aldrei séð annað eins. Óbermið í sófanum virtist kátt, kvakaði eitthvað til hennar í vingjarnlegum tón og ók sér eins og það hefði kláða.

En á þessum punkti heyrði Elísabet ekki neitt, þó hún heyrði, sá ekki neitt , þó hún sæi, en fyrst og fremst gat hún ekki hugsað því allt lék á reiðiskjálfi inni í höfðinu á henni.

Í öllu fátinu tókst henni þó að hopa á hæli, skjögra inn á salerni, læsa að sér, hífa niðrum sig og setjast á klósettið og fór að berjast, með takmörkuðum árangri, við að hemja umbrotin í höfðinu á sér. Hún tók ekkert eftir að setan var uppi, rorraði bara og vóg salt á skálarbarminum, sem var hlandblautur eftir þann sem búinn var að hreiðra um sig í stofusófanum.

-Nú sit ég aldeilis í súpunni, tókst henn loks að hugsa ráðþrota og fnæsti út um nasirnar. -Ég verð að eyða þessu helvítis kvikindi, afmá það af jörðinni - í eitt skipti fyrir öll - annars get ég ekki lifað lengur.

Og þar sem hún nú lét fyrirberast á klósettskálinni, sóttu atburðir liðinnar nætur að henni eins og ójarðneskir svipir, hrímkaldir og andstyggilegir. Elísabet sá kvikindið fyrir sér alsnakið í hálfrökkri, eins og hún mundi það nýliðna nótt, og hún hafði líka verið nakin og tekið á móti atlotum þess, eða hvað átti að kalla tilburði þessa viðbjóðslega gerpis. Djöfulsins ógeð! Djöfulsins, andskotans, djöfulsins ógeð. Hún yrði aldrei hrein aftur.

Allt í einu hvolfdist yfir hana bullandi iðratak.

Og hvað skyldu foreldrar hennar segja, ef þau kæmust að þessu?

Elísabetu fannst líf sitt hanga á bláþræði. Máske var hún að sturlast. Margrét ömmusystir hennar hafði sturlast milli tvítugs og þrítugs. Hún hafði farið yfrum út af karlamanni og var geymd í spennitreyju inni á Kleppi í mörg ár. Og nú var Elísabet sjálf komin í alvarlega klípu út af karlmanni - ef karlmann skyldi kalla.

Um síðir tókst Elísabetu að hafa sig upp af klósettinu og gyrða sig, en láðist að renna upp buxnaklaufinni, en þar útum gægðist bleikt skyrtuhorn. Svo tók hún á sit rögg, vatt sér fram í stofudyr og mælti furðu digurbarkalega miðað við sálarástand sitt að öðru leyti: -Komdu þér út á stundinni!!!

En óbermið svaraði engu, hlykkjaðist bara skælbrosandi og ók sér í sófanum. Nú sá hún svart á hvítu, hvað þessi maður var á allan hátt ólögulegur og ófríður - hann var jafnvel enn fáránlegri en hún hafði gert sér í hugarlund þegar hún sat á kaffihúsinu og velti sér alein upp úr eigin óláni.

-Komdu þér út, eða ég kalla á lögregluna! gargaði hún æst. -Þú skalt ekki halda að þú getir sest hérna upp eins og þú eigir hérna heima!

-Þú lést ekki svona í nótt dúfan mín, kvakaði ódámurinn á móti og slokraði í sig því sem eftir var í glasinu.

-Þá hringi ég i lögregluna, svaraði Elísabet, þrjósk og að því er virtist ákveðin.

En hvernig sem á stóð, varð hreinlega ekkert úr að Elísabet kallaði út lögregluna sér til fulltingis í baráttu sinni við hinn misheppnaða ástmann, sem hún hafði slysast til að hafa heim með sér í áfengisblindu.

framhald ... ekki síðar en á morgun, ef Guð leyfir...

GJH höfuðsnillingur og þjóðsagnapersóna.

Skal nú kvaddur til sögunar, enda óþarfi að draga það lengur, höfuðsnillingurinn og þjóðsagnapersónan GJH, sem fyrir skemmstu tók við heiðursviðurkenningunni "Sameign allra Tálknfirðinga, fjær og nær." Mun rétt vera, að GJH sé eini maðurinn á byggðu bóli sem unnið hefur fyrir slíkri nafnbót.

Síðasta sumar urðu þau ógurlegu tíðindi, að nefndur GJH, varð sextugur, sem sýnir svo ekki verður um villst , með einföldu reikningsdæmi, að hann er hér um bil ellefu árum eldri en Osama bin Laden. Ekki þarf að taka fram, að GJH er fremri Osama á öllum sviðum, nægir þar að nefna, að sá síðarnefndi er algerður bindindismaður,  en GJH kann manna best að meta guðaveigar sem lífga sálaryl, sem meðfylgjandi mynd sýnir svo ekki verður um villst.

Síðast liðið haust varð GJH þeirrar hamingju aðnjótandi, að gerast framsóknarmaður og munaði ekki nema hársbreidd að hann færi í framboð fyrir stjórnmálasamtök framsóknarmanna. En hamingjan er fallvöllt og á aðventunni dró ský fyrir sólu því GJH varð svo ógæfusamur að hætta að vera framsóknarmaður. Og á sjálft aðfangadagskvöld, yfir jólasteikinni, gaf GJH út yfirlýsingu þess efnis, að FRamsóknarflokkurinn væri skítaflokkur, sem æðri máttarvöld ættu að sjá sóma sinn í að afmá með öllu af yfirborði jarðar enda væri flokksnefna þessi ekki hótinu betri en innbyggjar Sódómu og Gómorru forðum daga.

Hin ógleymanlega lífsreynsla Elísabetar. I. hluti.

Það var aldeilis félegur aumingi, sem ungfrú Elísabet hafði heim með sér að afloknu kráarsvalli, aðfaranótt þriðja sunnudags í apríl.

Eftrir á blótaði hú sér í sand og ösku fyrir að hafa ekki verið ódrukkin þessa kvöldstund því þá hefði henni ekki orðið á slík leiðindaskyssa.

Vart þarf að taka fram, að ekki var Elísabet fyrr komin inn til sín, umrædda nótt, en mannvesalingurinn, sem hún hafði leyft að fylgja sér heim, fór að leita á hana í ákveðnum tilgangi. Og fór svo, að innan stundar höfðu þau haft gögn öll og gæði hvort af öðru.

Undir hádegi vaknaði Elísabet af sætum blundi og sá samstundis, algáðum augum, hverskyns var: Semsé, að hún hafði látið fallerast með aumingja, sem var svo horklepraður að jaðraði við afstyrmishátt.

Hvernig gat þvílíkt og annað eins gerst?

Og nú lá þetta endemi steinsofandi og alsbert í hennar eigin rúmi!

Við þetta bættist, að Elísabet þorði ekki fyrir sitt litla líf, að vekja manninn því aldrei var að vita upp á hverju hann tæki . 

Og þar eð henni sýndist ekkert skjótvirkt bjargræði nærhendis, ákvað hún að ganga að heiman og vera fjarverandi í allnokkrar þýðingarmiklar klukkustundir og freista þess að næturgagn hennar risi úr rekkju á meðan og hypjaði sig á brott.

Um kvöldmatarleytið sneri hún heimleiðis, eftir að hafa setið full sjálfsvorkunar og timburmanna á kaffihúsi allan daginn.

En er Elísabet sté inn til sín aftur, eftir daglangt kaffiþamb og stórfelldar sígarettureykingar, varð hún fyrir miklum vonbrigðum: Mannfjandinn lá makindalega í stofusófanaum með glas í hönd og lappirnar uppi á borði. Á borðinu var einnig fjölmenni af bjórdósum og upp úr þeim fríða söfnuði, gnæfðu tvær flöskur af sterku áfengi eins og klakalagðir jökultindar. Á einu borðshorninu grillti ennfremur í tvo ofurlitla plastpoka með einhverju hvítu í, líklega dufti. 

VG og hinir flokkarnir.

Getur verið að mikið fylgi VG í skoðanakönnunum sé einkum hinum flokkunum að þakka. Fólk er almennt orðið mjög þreytt á ríkisstjórninni og Framsóknarflokkurinn virðist vera búinn að fyrirgera rétti sínum sem valdaflokkur í augum kjósenda. Vandi Samfylkingarinnar felst einkum í ótrúlegum hringlandi og stefnufestuleysi og þykir þar af leiðandi ekki fýsilegur kostur. Frjálslyndi flokkurinn er dæmdur til að vera smáflokkur og smáflokkar eiga ævinlega erfitt uppdráttar.

Að öllu samanlögðu virðist kjósendum VG vera illskársti kosturinn þessa dagana, þrátt fyrir öfgafeminismann sem þar ríður húsum og virkjanaþráhyggjuna. Ég vil þó taka fram, að innan VG er yfirburðamaðurinn Ögmundur Jónasson, sem að öðrum ólöstuðum gefur flokknum yfirbragð staðfestu og reisnar.

„Gjörbreyting á fylgi á milli Samfylkingar og VG á meðal kvenna"

Magnús Stefánsson gerist femínisti.

Mikið ósköp er ég ánægður að sjá hvað hann Maggi sveitungi minn er femínískur á svipinn við hliðina á handhafa eina hlutabréfsins í RÚV.

Lagafrumvarp nefndar um jafna stöðu og rétt kvenna og karla kynnt

Ragnhildur magister í norrænum fræðum. IV. hluti. Sögulok.

... En því fór fjarri að frú Ragnhildur væri dauð, hvað þá úldin. Hún var meira að segja svo bráðlifandi, að hún stóð í báða fætur við hliðina á rúminu sínu og var að snara vínrauðum slopp utan um beran kroppinn á sér. En í rúminu sjálfu lá frú Bergþóra Wiselund þjóðháttafræðingur, alsnakin á maganum og barðist við að fálma eftir sæng sem lá á gólfinu til hliðar við rúmið.

-Hvern sjálfann djöfulinn viljið þið upp á dekk, öskraði frú Ragnhildur upp yfir sig, um leið og hún hnýtti að sér sloppinn. -Gerið þið ykkur ekki grein fyrir, að þið eruð að fremja ólöglegt athæfi? Það er brot á almennum íslenskum hegningarlögum, að brjótast inn í hús og spilla friðhelgi einkalífsins. Þetta skal verða ykkur dýrt!

Og hið bráðræðislega innbrot til frú Ragnhildar, varð Arnkatli eldra, Gretti, Þórólfi, Hallgerði og Arnkatli hinum yngri, andskoti dýrt spaug. Frú Ragnhildur hóf tafarlaust, eins og við mátti búast, lögsókn á hendur innbrotsfólkinu og hafði í þeim málaferlum að sjálfsögðu betur. Fimmmenningarnir voru dæmdir til að greiða henni drjúga upphæð í skaðabætur, en auk þess var hvert þeirra dæmt til níu mánaða óskilorðsbundinnar fangelsisvistar.

Upp úr þessum hrakförum, lagðist Arnkell eldri í kör og fékkst vart til að matast, uns hann geyspaði golunni, saddur lífdaga. Frú Ragnhildur er aftur á móti við hestaheilsu, enn þann dag í dag, og unir hag sínum vel á eftirlaunum með frú Bergþóru Wiselund.  

Smá uppgjör við Steingrím J. Sigfússon, af gefnu tilefni þó seint sé 2. hluti

SJS: "Ragnhildur er fyrrverandi formaður kjördæmisráðs Suðvesturkjördæmis, Kragans, var það þar til fyrir nokkrum mánuðum. Hún situr enn í stjórn svæðisfélagsins á Seltjarnarnesi.

Jóhannes var á síðasta landsfundi valinn til að vera í forsvari fyrir starfshóp um verkalýðsmál fram að hinum næsta.

Ólafur er fyrrverandi starfsmaður flokksins um árabil norðan fjalla og situr í flokksráði.

Ragnar er virkur félagi í svæðisfélagi VG á Dalvík og nágrenni, hefur verið og er varamaður í kjördæmisráði nyrðra, sat í flokksráði á síðasta kjörtímabili þess og gerir aftur núna. Hann leiddi starfshóp um starfshætti og skipulag flokksins sem skilaði af sér á síðasta landsfundi og loks var hann áhugasamur um að taka þátt í framboðum á vegum flokksins við síðustu Alþingiskosningar. Öll fjögur voru þau fulltrúar á síðasta landsfundi.

Það er því ekki svo að þessa félaga hafi skort tækifæri til að koma sínum skoðunum á framfæri innan flokksins eða að framhjá þeim hafi verið gengið. Aðrar ástæður hljóta að liggja að baki því að þau kjósa að nota fjölmiðla sem millilið í viðræðum sínum við aðra flokksmenn nema boðskapurinn sé gagngert öðrum ætlaður. Sama gildir um fundahöld sem sögur fara af.

Til að fyrirbyggja misskilning þá skal tekið fram að ég met ofangreinda félaga mikils og virði til fulls skoðanir þeirra."

Við þessi orð formannsins er eitt að athuga: Hann blátt áfram lýgur því, að Jóhannesi Ragnarssyni, hafi verið falið að vera í forsvari fyrir starfhóp um verkalýðshóp fram að næsta landsfundi. Aðvitað var ekkert gert til koma þessum starfhópi á legg. Stjórn flokksins lyfti sem fyrr ekki litla putta til að koma starfshópnum á legg, og í því efni hlýtur ábyrg formannsins Steingrím vera mikil. En eitt er víst: Ég hef aldrei heyrt í Steingrími um þetta mál, svo varla hefur það verið honum mikið hugleikið. Hans ær og kýr er að safna kringum sig stimamjúku jáliði, sem tilbuið er að vafa eld til að svo megi verða að hann komist í ráðherrastól. Mín skoðun er að SJS sé lélegur leiðtogi inn á við og ekki heill í samkiptum við fólk.